Bezoeken we de Folly ArtNorg ’24, twintig Folly’s verspreid door het Drentse landschap rond Norg, staan we stil bij Folly nummer 10, op de hoek van de Hulligtenweg en de Hoofdstraat, loop ik een paar keer een rondje om dat ding van Chris Adriaan: wat staat hier nou eigenlijk, waar loop ik omheen, hoe zit dit ding toch in mekaar (de tekst in de bijgeleverde catalogus maakte het er ook niet makkelijker, laat staan duidelijker op:
‘Folly 50/50 (de titel van deze Folly, MvH.) speelt met contrasten door een kubus te nemen als basis, en deze te doorsnijden met een zigzagpatroon, waardoor twee gelijke delen ontstaan met een intrigerend snijvlak.
Het bovenste deel is gematerialiseerd in een warm houten patroon (helaas niet zichtbaar voor de bezoeker, MvH), waarbij de diagonale vouwlijnen zich in alle richtingen uitstrekken, terwijl daaronder een ruimte ontstaat die uitnodigt tot contemplatie en verwondering. Het fascinerend is dat de leegte in volume gelijk is aan de massa boven. De kubus in zijn oorspronkelijke eenvoud, krijgt een nieuwe dimensie door de subtiele complexiteit van het snijvlak (…) terwijl het zigzagpatroon een spel van licht en schaduw creëert’)
Catalogi zijn natuurlijk berucht om hun kunstteksten, (wat staat er toch, wat bedoelen ze nou?) stel ik mezelf gerust, terwijl ik nog een rondje om deze installatie loop. Schakel het cerebrale nu, gewoon uit, en loop en kijk, dan zal er op een gegeven moment toch wel een vonkje overslaan, zal er een barst ontstaan, waardoor de betekenis naar buiten zal glippen toch?
Er staan nog twee bezoekers, ze kijken naar Folly 50/50 hoor ik de ene tegen de andere zeggen:’ Het is niet ingewikkeld, maar wel mooi.’
Paf. Wat zien zij wat ik niet zie? Wat zien zij niet wat ik wel zie? Ik doe mijn ogen dicht en ik sta stil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten