De man boog zich over het
stuur van zijn bromfiets, had het logo van Batman op de mouw van zijn jas. Het
zag er niet uit. Laatst had hij een ’s nachts een ree aangereden, hij was
gevallen: z’n jas kapot en een lekke band. De ree was weg. Hem overkwamen
dingen. Je wist, hij had zijn vriendin geruild voor een bijstandsmoeder. En die
had een tatoo laten zetten waar ze nu al spijt van had. Ze waren gisteren kwaad
weggelopen uit een restaurant: het duurde hen allemaal te lang. Ik was er niet
bij, maar zie het zo voor me, hij een grote bek en zij met de kinderen. Haar
zoontje had tijdens het schoolreisje de achterbank van de bus in de fik
gestoken. Het scheen dat hij vaak tot ’s ochtends vroeg doorging met gamen. Haar
dochter keek alleen maar wezenloos. En hij lag ’s nachts wakker, luisterend
naar niks: hij hoefde niet naar pijn te zoeken, de pijn vond hem wel.
dinsdag 21 augustus 2018
zaterdag 11 augustus 2018
De verbeterde Hans Lodeizen
Hans Lodeizen
je hebt me alleen gelaten
maar ik heb het je al vergeven
want ik weet dat je nog ergens bent
vannacht nog, toen ik door de stad
dwaalde, zag ik je silhouet in het glas
van een badkamer
en gisteren hoorde ik je in het bos lachen
zie je, ik weet dat je er nog bent
laatst reed je me voorbij met vier
andere mensen in een oude auto
en ofschoon jij de enige was die
niet omkeek, wist ik toch dat jij
de enige was die mij herkende de enige
die zonder mij niet kan leven
en ik heb geglimlacht
ik was zeker dat je me niet verlaten zou
morgen misschien zul je terugkomen
of anders overmorgen of wie weet wel nooit
maar ik heb het je al vergeven
want ik weet dat je nog ergens bent
vannacht nog, toen ik door de stad
dwaalde, zag ik je silhouet in het glas
van een badkamer
en gisteren hoorde ik je in het bos lachen
zie je, ik weet dat je er nog bent
laatst reed je me voorbij met vier
andere mensen in een oude auto
en ofschoon jij de enige was die
niet omkeek, wist ik toch dat jij
de enige was die mij herkende de enige
die zonder mij niet kan leven
en ik heb geglimlacht
ik was zeker dat je me niet verlaten zou
morgen misschien zul je terugkomen
of anders overmorgen of wie weet wel nooit
maar je kunt me niet verlaten
en Michiel van Hunenstijns versie
je hebt me alleen gelaten
maar ik heb het je al vergeven
maar ik heb het je al vergeven
want ik weet dat je nog
ergens bent
vannacht nog, toen ik door de stad dwaalde,
dacht ik je te zien, fietsend over het plein
vannacht nog, toen ik door de stad dwaalde,
dacht ik je te zien, fietsend over het plein
en gisteren op het station hoorde
ik je lachen
zie je, ik weet dat je er nog steeds bent
zie je, ik weet dat je er nog steeds bent
laatst reed je me voorbij met
vier
andere mensen in een auto
en hoewel jij de enige was die
niet omkeek, wist ik toch dat jij
de enige was die mij herkende
de enige die zonder mij niet kan leven
ik was zeker dat je me niet verlaten zou
morgen misschien zul je terugkomen
of anders overmorgen of wie weet wel nooit
andere mensen in een auto
en hoewel jij de enige was die
niet omkeek, wist ik toch dat jij
de enige was die mij herkende
de enige die zonder mij niet kan leven
ik was zeker dat je me niet verlaten zou
morgen misschien zul je terugkomen
of anders overmorgen of wie weet wel nooit
maar je kunt me niet verlaten
donderdag 9 augustus 2018
Abonneren op:
Posts (Atom)