Schoolfoto

Je werd in een schoolbank gezet en deed alsof je schreef.

Je was een attribuut. Je was gekamd, je zag er piekfijn uit.

Je schooltijd werd stilgezet, je zag jezelf weerspiegeld in de ruit.

De fotograaf regisseerde je: zit stil en hang toch niet zo scheef. 

Je deed alsof je schreef, je jeugd werd vastgelegd.

Het was een pose: zo werd je in de toekomst verwacht.

De bladzijdes bleven wit, het was maar voor de vorm, niet echt.

Je bent zes, er wordt nog iets over zwart en wit of kleur gezegd. 

Terug in de klas los je weer op in het geheel, je deinst

terug in je bankje, je voelt je nog half bevroren, je grijns

nog wel het meest. Het schutblad wacht op je en is mat.

Heeft het verleden je in de toekomst toch nog beetgehad.