Leestip nodig? Lees dan De Petrovs en de griep, van Aleksej Salnikov

 

 

 

 

Fragment uit deze roman die een blik werpt op de 'ijzige hel van de hopeloosheid' (dixit denieuwecontrabas) in het Rusland van 2016. 

Bladzijde 65: Petrov is aan het wachten op de bus in Jekatarinenburg.

Het hokje bood weliswaar beschutting tegen de wind, maar buiten was het vreemd genoeg zachter, alsof de omringende vrieskou zich in het hokje concentreerde. Tegen de zijwand van het bushokje was aan de binnenkant een reclameposter voor een reisbureau geplakt, waarop een vader en moeder met hun dochtertje ronddartelden in badkleding; de golf achter hen leek op een blok ijs, en bij aanblik van hun lichamen werd Petrov niet goed. Bovendien kwam, net alsof het opzet was, alleen de ene na de andere bus 17 aanrijden, na vier 17’s, kwam er een 3, maar die was zo vol dat je onmogelijk kon instappen. De deuren van de 3 gingen gewoon open om de uitpuilende ruggen van de passagiers te laten zien, als de bekleding van een bank, vervolgens gingen ze met moeite weer dicht en reed de bus verder, zonder dat iemand begreep waarom hij überhaupt gestopt was.

Na een paar sigaretten, een paar langdurige hoestbuien afgewisseld met oppervlakkig gekuch, na een paar lege maar nutteloze trolleybussen en een paar nuttige, maar onmogelijk volgestouwde, nadat hij verschillende interpretaties had overwogen van de regels ‘Alle bussen gaan naar Magdan, maar die richting hoef ik niet uit’, en nadat hij ze een paar keer had gezongen en toen vergeten, kwam er toch een lege 3 aanrijden. De bus ervoor was ook een 3, maar dan vol. De twee bussen stopten gelijktijdig bij de halte, maar om de een of andere reden, maakten de passagiers van de voorste bus, ondanks het gedrang, geen aandrang om over te stappen naar de bus waar wel plaats was. Petrov vroeg zich af of die tweede, lege 3 niet op weg was naar de remise. Toch nam hij het risico en schoot de tweede bus in. ‘Gaat u naar de remise?’ vroeg hij aan de conductrice. ‘Nee’, antwoordde die.
‘Waarom komen die mensen dan niet in deze bus zitten?' ‘Dat vraag ik me ook al een paar haltes af’, zei de conductrice.