Heeft het te maken met dat mijn moeder een half jaar geleden overleden is, en dat ik van haar die dichtbundels van Lucebert: Triangel in de jungle en De dieren der democratie kreeg? Let wel, dit was in 1977: ik was 17 en zocht mijn weg en mijn woorden en mijn moeder gaf mij Lucebert.
Maar heeft het daarmee te maken dat ik de laatste tijd zo into Lucebert ben? Ik heb wat boeken van hem gekocht waarin zijn grafische werk is afgebeeld, en een boek waarin zijn schilderijen staan. Plus nog een keer de Verzamelde Gedichten, (die had ik al) maar dan in die versie met die documentatie erbij, die tekeningen, die pentekeningen met Oost-Indische inkt
Ik kocht ook het boek: Lucebert, 100 tekeningen uit de collectie van F. van Lanschot Bankiers. 1996. Prachtig boek, mooi uitgegeven. Waarin mooi werk van Lucebert.
Maar.
Ik viel over een zin in het voorwoord, van Cas de Quay, een vriend van Lucebert sinds 1956 al. Hij schrijft: ’zijn kijk op mens en wereld was nogal grimmig, ‘nauwgezet en wanhopig’ waren de laatste woorden van een laat gedicht’.
En hier fronste ik mijn wenkbrauwen. Laat gedicht? Maar ik kende die regel, ik kende dat citaat. Dat kwam uit de bundel die mijn moeder mij gaf in 1977. Dat was geen laat gedicht van Lucebert, dat kwam uit 1951. Dat was een vroeg gedicht, dat was desnoods een gedicht, (dat was de slotregel van 'de slaap zijn schaduw', het slotgedicht van 'de dieren der democratie') maar hoe dan ook, geen laat gedicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten