Hier lig je dan, net buiten
het dorp,
Henkie, er zijn hier geen
kastanjes
die ploffen op je graf, je
moeder
plaatste de raceauto, de eekhoorn.
Je aards bezoek hier toen was
tevergeefs,
was je nu drie dagen of
drie jaar hier?
Je ligt hier niet alleen,
links ligt Netty,
rechts Gerard met die scheefgezakte
pop,
en oudjes, met wie je niet spelen
kunt.
Ze hebben scheefgezakte
kruizen
en mos dat hun naam
onleesbaar maakt.
Het bruin plastic teiltje
achter je steen,
verweerd, dat heb ik ook, dat schept
een band.
Je wieg, Henkie, blijft voor
altijd je graf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten