Saly

Saly, je bent vijf jaar en je wordt door je tante in haar armen gehouden.
Ze drukt je tegen zich aan. Je bent in een wit laken gewikkeld
en daaronder blauw plastic: je zit in een plastic zak Saly,
maar daar merk je niets van, want je bent dood.
Je voelt de handen van je tante niet, je ziet haar tranen niet.
En als je je afvraagt waarom je niet wordt vastgehouden door
je moeder, je moeder is er niet, want je moeder is ook dood.
Maar Saly, je staat in alle kranten over de hele wereld,
met je foto heb je de eerste prijs gewonnen.
Je bent een bundeltje rouw en verdriet,
dat je zelf niet meer ziet.