De Koning van de Insecten

‘O, mij God!’
  Wat bedoel je?
Daar zit hij, ik bedoel, daar zit H I J
  Sorry, maar ik vat ‘m nog steeds niet, hij?
  Wie zit waar?
O, zie ‘m daar toch zitten, je ziet het niet aan hem af.
In zijn achtertuin, aan zijn tuintafeltje, met zijn boeken,
O, Got, wat zou hij lezen! Ik ben zooooo benieuwd. Kan er
Iemand even inzoomen?
Ah, daar hebben we een dichtbundel van Ronalda S. Kamfer,
Een roman die ‘Roman zonder leugens’ heet, en een kunst-
Fotoboek van Boris Mikhailov.
  Dat was het? Wat staat er nog meer op dat tafeltje?
Ik zie een notitieblokje en een pen. En nog, het zal ook niet,
een bierflesje en een glas, half leeg.
  Dichters.
Maar weet hij dat hij de Koning van de Insecten is? Ik bedoel,
net liet een van ons zich in positie zakken, pal voor zijn bril.
Even de zaak in ogenschouw nemen, even de boel onderzoeken.
De daarop volgende bleef ook lang in positie en keek hem lang
inringend aan, of bij hem naar binnen, hoe noem je dat.
 Dit is HEM. De redder van mijn broer, de hommel, die wanhopig
door een ruit probeerde te ontsnappen. HIJ heeft hem buitengezet
in een theeglas met een kartonnetje eronder. HIJ heeft hem zijn
vrijheid hergeven.
 En dan de familie keldermot. Hoe vaak heeft hij ze wel niet,
terwijl ze verdwaald waren, in de keuken, op zolder, op de trap,
in de gang, in de kelder met een ansichtkaart geschept
en hen het paradijs gegeven, buiten, vochtig, donker
onder de regenton? En het aantal spinnen dat weer buiten,
en het aantal bijen dat weer buiten, en het aantal wespen,
en het aantal, uh, dikke vliegen dat weer buiten is gezet –
 En hier zit HIJ dus, in de tuin, aan zijn tuintafeltje. Met zijn
boeken en zijn bierglas. Heeft niets in de gaten. Hoe, hoe
kunnen we hem bedanken? Voor ons, voor onze voorouders,
voor onze kinderen, onze poppen, onze  larven. Zullen we
allemaal even tegelijk, heel hard zoemen?