woensdag 16 april 2025

De kat van Toko Kim Lan is neer

 

In 2013 schreef ik een gedicht over de kat van Toko Kim Lan, precies tegenover het Gilde Hotel in de Nieuwstraat Deventer. (Niet mijn slechtste gedicht, al zeg ik het zelf). Later was diezelfde mechanische kat in de etalage van Toko Kim Lan weer een bron van inspiratie voor een gedicht.

En nu, 12 jaar later, komt die kat weer op mijn pad: hij is gevallen van zijn plankje, en ligt nu hulpeloos en stil, zwaaien is er niet meer bij, op zijn rug in de etalage. Er wordt niet naar hem omgekeken, hij wordt niet overeind geholpen en weer op z’n plankje gezet. En er is niemand die nu een gedicht over hem schrijft.

Er zijn alleen drie eendjes die geïnteresseerd lijken, en misschien begaan zijn met de kat. Maar de edellieden met hun kinderen en geschenken, en de zwaan en het juichende-mannetje-uit-de-doos, (hm, juichen, vreemd, verdacht haast) toch z’n metgezellen van jaren, lijkt het lot van de kat niet te raken of te deren. En er verschijnt dit keer geen gedicht, alleen wat registrerende woorden, en een foto van het drama. Dat is het.

(En dat net voor Goede Vrijdag, en dat net voor Pasen).

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten