Kunst kijken bij Burnside Skatepark, Deventer

 

We gingen kunst kijken. Ik had een flyer zien liggen van een Art installation by Bambí Benkö. En die was in Skatepark Burnside. En we gingen dus naar Skatepark Burnside, aan de Sint Olafstraat 6 in Deventer. En bij kunst kijken, denk je aan statige gebouwen met daarin rustige zalen met witgeverfde muren, waar het licht zacht gefilterd op de kunstwerken schijnt, waar de bezoekers oud, grijs, kaal en slecht ter been zijn, en waar je alleen een kuchje hoort en wat geschuifel. En je moet natuurlijk entree betalen, 10 euro ben je zo kwijt, als je geen Museumkaart hebt.

Maar. We gingen dus naar Burnside, aan de Sint Olafstraat. En die bevindt zich aan de rand van het industrieterrein, aan de eerste havenarm. Een zeer interessant, dynamisch gebied. Een stadsdeel in ontwikkeling, met een hele toekomst voor zich. En wat we vandaag zagen daar, is die toekomst lenig, informeel, acrobatisch, behendig, soepel, soms luidruchtig en een tikje riskant en avontuurlijk, maar ook erg sociaal en gezellig. Maar wat ik wou zeggen, je betaalt dus geen entree, je mag gewoon gratis naar binnen, kunst kijken.

We kwamen dus voor de kunst van Bambí Benkö, daarover zo meteen meer, maar eerst: de skaters. Als je binnenkomt in het Skatepark word je eigenlijk gelijk helemaal overrompeld door de energie die daar in die ruimte rondgaat. Overal wordt geskate. Overal suizen skaters links, recht, boven, beneden. En dan wenden en keren ze weer plotseling, en komen ze terug. En overal liggen hun planken, soms op hun rug, de wieltjes in de lucht, dan weer tegen de muur, naast de inbus-paal. En je moet wel je ogen openhouden in het skatepark, want anders zoeft of duikt er plotseling een skater vlak voor je langs.

En de hal is ook niet geluidloos, vrij ongebruikelijk voor een ruimte waar kunst geëxposeerd wordt: een dreunende beat begeleidt de skaters – de waaghalzen.

Waaghalzen? Ik stond even tussen de skaters, boven op de rand van de ramp, de plek waar je start. En starten is hier dus: met je plankje onder je voeten stort je je ongeveer twee meter de diepte in, verticaal, geen zacht glooiende helling. Spectaculair. En ja, er wordt ook gevallen. Dat hoor je, dan klapt er een plank. Maar ik heb niemand horen piepen. Bijna iedereen droeg een helm en kneecaps en pols- en elleboogbeschermers. En de ouders die vanaf de kant toekeken, maakten ook niet een overbezorgde indruk. Het Skatepark van Burnside is een geslaagde mix van speeltuin, sporthal, circus, levensschool, gezellige horeca en: een community.  Er was vooral fun.

En dan waren we hier ook nog ‘ns op een wedstrijddag, de Broekie Cup werd vandaag verreden. De spreekstalmeester deed zijn aankondigingen en verslag, helemaal in stijl vanaf een skateboard, een bewegend skateboard. Hoe die wedstrijden in mekaar staken, dat ontging mij een beetje, ik kwam hier voor de kunst, nietwaar?

De Kunst. Want daar kwamen we voor. Wat was er te zien en waarom?

We hebben de vier kunstwerken bekeken die Bambí Benkö daar had opgehangen. Maar eerlijk gezegd: het was vechten om de aandacht voor die kunstwerken, want ze hingen dus in de skatehal. En alle aandacht ging dus naar de skaters die er links en rechts voorbij zoefden.

Uit de flyer:

Het skatepark wordt gevuld met een installatie van meerdere opblaasbare lichtsculpturen en de hal wordt gehuld in gekleurd licht. Zo probeert de kunstenaar de ruimte van een stoere, harde en vrij ‘masculiene’ plek te veranderen in een zachtere, dromerige en ‘feminine’ space.

De kunstwerken waren een soort zeppelinachtige constructies, met daarin lichtjes. En die hingen aan het plafond. Niet onaardig. Maar. Ik viel over de motivatie van de kunstenaar. Hoezo moet de ruimte veranderd worden in een zachtere, dromerige en ‘feminine’ space?

Ik had net hiervoor een jonge skatester zich naar beneden zien storten vanaf de startplek met haar plankje: gebrand op de BroekieCup, dat zag je. Ik denk niet dat zij heeft gedacht aan zachtheid en dromerigheid. Zij wilde actie en een goede prestatie neerzetten. Zij wilde een leuke zaterdagmiddag.

Dus. Eindconclusie: de Sint Olafstraat in Deventer is een aanrader. Niet alleen is daar het Skatepark en het gezellig café van Burnside, maar schuin tegenover bevindt zich ook Fietslokaal De Meet. Werkplaats, winkel en wielercafé. En weer daarnaast oefent het kindercircus. Waar je je drankje wordt aangereikt door een acrobate op een eenwieler. 

En de kunst in Burnside? Goed bedoeld maar wel een tikje idealistisch en ideologisch.