Voortaan beter lezen kerel

Marianne, bijna hadden we elkaar gemist,
waren we elkaar misgelopen op onze
finale afspraak. Ik dacht, ik was op tijd,
volgens de uitnodiging werd ik voor achten
bij je verwacht. Maar bij Yarden was geen
levende ziel. Stond ik daar met mijn bloem
verpakt in cellofaan. Wachtend op jou.
Had ik me dan in dag en datum vergist?
Langzaam drong het tot me door, waar was
ik met mij hoofd: we hadden bij Roelofs
afgesproken. Als ik me zou haasten,
zou ik het misschien nog halen.
Net voor achten was ik bij je in je vertrek.

Ik maakte een verontschuldigend gebaar, 
we zeiden niets. Ik dacht dat je het wel
begrijpen zou. Mijn bloem, die legde ik
aan je voet: een kracht waarmee je ooit,
misschien, weer opstaan moet.