Worpscape

Tijdens de IJsselbiënnale van 2021, installeerde je dat staketsel
Rob Sweere, in het Worpplantsoen in Deventer, kunstenaar dat
je bent. En visionair. Want waar zadelde je het park mee op?
Worpscape, had je je schepping genoemd. Iets met Worp. En
Shape en Escape, als ik zo vrij mag zijn om te interpreteren.
En volgens de catalogus, was dit stalen geraamte, een voertuig
om de natuur te redden van de wereld. Verbinding, wat anders.
Je bedoeling was, beste Rob, dat de buurt, de wijk, de Worp,
de buik van het kunstwerk, want dat was het, zou vullen
met plantjes, met kruiden –  een systeem voor de toekomst.
een soort Ark van Noach, een ruimtevaartuig met een
erfenis, een archief, aan boord. Het voortbestaan
van de Wereld, in ieder geval die van de Worpplantsoen-
omwonenden, was verzekerd. Maar, wat was het geval?
jaren later, 2023, groeit er slechts Weegbree en Fluitenkruid
in die buik van de ruimtesonde, zonde.
De inbreng en de variatie viel een beetje tegen.
Het mocht niets kosten. Maar het gaf niet. Want het was kunst.
Het ging om het idee. Niet om het eindresultaat. En ik? Ik
vond dat het hele ding het meest weg had van een Tarzan.
Die vibrator met daarop dat extra-dingetje. Voor u weet wel.