In de zon

Dag Herman, ik denk dat jij niet in de zon ligt, maar in de zon loopt.
Daar was jij meer het type voor, voor een wandeling
door het oude centrum van de stad, daar ligt je route nog steeds.
Daar denk ik dat ik je soms nog zie. Wist je dat
men op je oude woonadres een plaquette bevestigen wil?
Dan blinkt koper: hier woonde en leefde Herman,
hij was dichter van de stad. Mooi hoor, maar mij is niks gevraagd.
Ik persoonlijk had je liever vereeuwigd gezien als sculptuur,
een gebogen metalen draad, een silhouet met wandelstok,
waar het licht doorheen schijnen kan. Iets als Nestorix, a la La Linea zeg maar.
Bedankt nog voor de gedichten die je achtergelaten hebt hier. Wist je dat
het Letmus wel belangstelling had voor je brieven maar niet voor je gedichten?
Ach ja, zo doen we dat hier op het aardse. Terwijl ik juist -  ik zag vandaag
Jeroen V. nog lopen door de stad. Niet te missen. Hij leek me nu wat rustiger toe.
Jij hebt hem nog geportretteerd als de Oehoeman. Weet je nog? Schijnt de zon bij jou permanent Herman? Nooit een wolkje aan de lucht? Niet om het een of ander,
maar wordt dat dan niet wat saai? Is alles nu af en klaar bij jou?
En weet jij nu al alles wat je weten wou?