Natuurgedicht bij Hoogwater

De zomerdijk is niet meer te zien, de watervlakte is nu oneindig.
Het prikkeldraad daalt af in de rivier en komt ginds weer boven.
De boerderij is niet meer bereikbaar via de weg. Het water klotst
over de bermen. De eenden proberen het dunne ijs, de zon weerkaatst,
de schittering van het water knijpt je ogen toe. De ganzen kluiten samen
op de helling voor het droge talud. Boven zoeven V- zwermen vogels,
de watervlakte is eindeloos, de  Eben Haezer klieft ongeladen de golven,
stroomopwaarts. De hardloper die daar nu zijn rondje maakt,
zie hem, stipje op de dijk, voelt zich vandaag oneindig klein.