Middelbaar variant vier

Middelbaar, been in het graf

levenseinde ingezet.

Je schampert 's avonds: hela,

en hola, de moed erin.

Je kent het levensrefrein.

Weemoed meldt zich snel vandaag,

je sluit de gordijnen traag.

Reve schiet je te binnen:

'God ziet alles en hoeft dus

nooit een kaartje te kopen.' 

De attributen staan klaar,

pen, papier en levenspijn.

Je hebt de fles wijn ontkurkt.

Je pen krast, de kraai antwoordt.

Je hart slaat een slag over,
je hebt daar, echt, pillen voor.

Het verleden spookt bij je,

je hebt last van nostalgie,

maar van de verkeerde soort:

een herinnering klopt aan.

Iets was er ooit tevergeefs,

plaagt je nog steeds, met succes. 

Zij heeft allang een ander,

en ook nog 'ns twee dochters.

Je pen krast, de kraai antwoordt.

Je hart slaat een slag over.

Daar had je nu kunnen zijn,

succes zonder levenspijn.

Je schuift het gordijn opzij,

je ziet de begraafplaats,

verlaten, de zon komt op.

Middelbaar, been in het graf,

levenseinde ingezet.