Prediker profeet

Ik zie aan de gezichten dat ik een vreemde indruk maak

als ik langs de deuren ga en er wordt opengedaan.

Ik zie dat echt wel. Ik ben niet wereldvreemd.

Ik zie die blikken wel, die onderdrukte lach.

Ik begin, noem mijn naam, ik vertel, ik ben mijn verhaal.

Ik doe dat begeesterd, ik doe dat gloedvol, ik vertel recht

uit mijn hart. Onderbreek me niet, het is een stroom

die niet gestuit moet worden, niet nu. Het moet gezegd.

Ik verhaal over geschiedenis, over onrecht, ik noem feiten

en gebeurtenissen. Ik ben herkenbaar, er prijken medailles

op mijn colbert. Ik draag vandaag mijn baret, net als toen.

Ik word niet betaald, ik ben in niemands dienst.

Ik bel aan. Ik vertel ongevraagd mijn verhaal,

het is een drang, ik moet dit doen. En als ik

al een keer mijn verhaal heb verteld,

dan doe ik het later nog een keer. Dan bel ik weer aan.

Mijn stem schiet uit. Mijn wangen kleuren rood.

Ik blijf langs de deuren gaan.

Ik volhard. Dit verhaal drijft mij voort.

Ik kom uit het verleden, ik kom uit de zwarte bladzijde

die niemand lezen of horen wil.

Ik sta pal. En ik sla nimmer om.