het was,
qua weer, een stille zomeravond.
Er was
voetbal op tv. Van over het water,
kwam
gejuich je in een golf tegemoet:
van het
vakantiekamp, er was gescoord.
Ze hadden
daar een groot scherm.
We stonden
voor. Je grijnsde, je draafde door.
Voor jou
geen rust, je negeerde de short cut
van de
brug: je holde langer dan de twee keer drie kwartier.
Het was nu
stil, in de rietkraag hoorde je een vogel,
het klonk
bekend, maar z'n naam die wist je niet.
Bij het
naderen van de stad, passeerde je
het rijtje cafés.
Er klonk stampende techno
vanuit de
deuren en de openstaande ramen.
Eerlijk
gezegd, je hield niet zo van dat gedreun.
Maar die
uitgelatenheid, en dat gejoel
er was weer
gescoord, er was gewonnen,
er sprongen
gasten uitgelaten rond,
je grijnsde
weer, je liep er heerlijk op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten