Slaapwandelaar

Het was weer 'ns zover en dus was het weer 'ns zo laat:

het was twee uur 's nachts en je vond jezelf terug op de

overloop, je das gestrikt, je shirt geknoopt: gekleed en

klaar om naar je werk te gaan. Je zocht gejaagd naar

de sleutels en je mobiel, je was al veel te laat,

je schoenen moesten nog gestrikt, dat was lastig

in het donker - er lag een vrouw in bed,

niet je eigen vrouw, niet je eigen bed,

dacht je, had je gedacht. 

Dit was niet jouw huis. Ook al had je, wacht 'ns even,

thuis ook zo'n foto aan de muur en ook zo'n kast.

Je liep de hele trap af naar beneden.

Je werd weer 'ns tot het randje getergd en beproefd.

Je tastte nog steeds in het duister, maar ergens

wist je al wat zou komen: je kende dit scenario.

Je was weer 'ns de grens tussen droom en waken

overschreden.  Zo meteen zouden hier en nu samenvallen

- met jou ertussen. En eindelijk dringt het - je ontwaakt!-

tot je door: je was weer 'ns een speelbal van de nacht:

je slaapt, je sliep, je wandelde in je slaap.