Daar lig je dan, eindelijk
licht en lucht.
Net lag je nog opgevouwen, in
een kist,
In een koffer. Nu moet je
weer aan het werk:
mannen en vrouwen op je mond,
handen die ritmisch je
borstbeen indrukken.
Je was een slachtoffer.
Hoe heette je, wat was je
profiel?
Hoe kon dit zo plotseling gebeurd zijn?
Je mocht niet uit dit leven
weg
van de trainer, van de
cursisten.
Net zat je nog in de koffer,
nu ben je oefenmateriaal.
Wat gaat er door je heen?
Elektrische schokken.
Zo meteen ga je weer
helemaal gereanimeerd
opgevouwen de koffer,
je donkere kist in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten