Tsja,
zo sta, of in jouw geval: lig
je dan op je laatste foto’s, met
je, o, beginnersfout, amateur,
ogen dicht. En je had wel ‘ns
in de spiegel mogen kijken
voor dit moment, want echt:
je ziet er niet uit, vieze haren,
dacht je dat je in vrede zou gaan?
Wat ging er door je heen?
Waar zat je met je hoofd? Er
zit
een gat in je schedel. En je
mond
staat open. Staat nogal dom.
Is
een dingetje, moet je op
letten.
En man, je kleding, al dat
stof,
dat gruis, dat vuil: je ziet
er niet uit.
Je weet toch: zo beland je in
de media,
wat moet je moeder wel niet
denken?
Was je je wel ‘ns? Er zit
bloed,
heel veel bloed, aan je
handen,
ik bedoel hand: waar is je
andere?
Hoe wil je herinnerd worden?
Zo?
Creperend in een fauteuil,
met enkel
een drone als belangstellende
voor je laatste adem en
stuipen.
Dude, echt, wat was je denkende?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten