Oekraïne en Dirkswoud

‘Godgloeiendegodgodverdomme’. De deuren van de St. Clarakerk staan wijd open, en de stem van de even godvrezende als godslasterlijke pastoor Engelbartus de Zeeuw schalt over de Oosterzij. Een meerkoetje strijkijzert haastig het riet in.

‘Hij is de antichrist, de duivel. Moge zweren en pijnen hem kwellen en geselen tot het einde der tijden. Ik vervloek hier Poetin, gezegende parochianen, de schandvlek, de pest van Rusland van nu. Overal waar de hoeven van deze demon de aarde raken, schroeit en brandt het.’

‘En u weet, ik ben een groot liefhebber van de Russische literatuur. Dat gaat mij aan het hart, godgloeiende. Die despoot besmeurt Gontsjarov, Dostojewski, Saltykov en Poesjkin - er kan nu een slecht daglicht op hun werken gaan schijnen, wat God zelve moge verhoeden. Veroordeelt niet de Russen, zij weten niet, maar vervloek Poetin.’

 ‘En daarom, geliefde, vrijgevige parochianen, is er vanmiddag na de dienst, op en rond de Robert Ankerbrug, een braderie en veiling en behoeve van Oekraïne. De bekende Dirkswoudse kunstenaar Ton Minneboo zal daar zijn werk, fotografie, onder andere naakten, waarvan de portee open staat voor, uh, interpretatie, verkopen aan de hoogste bieder met het hart en de portemonnee op de juiste plek.

 ‘Ook is er’, loeide pastoor Engelbartus de Zeeuw, ‘s avonds in Café Amperzat een benefiet optreden van Dirkswouds oudste punkband, The Crushed Bulbs, eenmalig in de originele samenstelling. En dat zijn: Herman de Vos (66) op drums, Ab Hoogendoorn (67) op gitaar, Dianne Hofman (63) geselt de bas, en Appie du Prie (67) doet de uh, zang. Gaat dat horen, geliefde gemeenteleden, doe het voor Oekraïne. Er staat een collectebus en er is bier.’

 Op en bij de Robert Ankerbrug was het die zondagmiddag een drukte van belang. Vooral bij de kraam van Ton Minneboo, zoon van de eerste Dirkswoudse man die publiek uit de kast kwam. We spraken de, ook in het buitenland, gevierde fotograaf even. ‘Heeft de pastoor echt gezegd dat mijn naaktportretten open staan voor eender welke interpretatie? Haha, nee hoor. Ik ga altijd voor de geiligheid. Ja, kom op zeg. Ik ga Ansje Oosterveen van de Noorderzij toch niet naakt portretteren te midden van een tulpenveld als er geen prikkeling vanuit gaat? En ik heb Gre Leemans van de Zuidervaart toch niet voor niets naakt gekiekt, half achter een wiek van de Sint Jurriënsmolen? Nee, de veiling moet wel wat opbrengen, zowel Ansje als Gre worden ingezet op 2500 euro, alles voor Oekraïne. Er is daar leed, er is daar onrecht, er is daar geweld. En wij zetten daar naaktheid en vrijheid tegenover.’

 ’s Avonds was café Amperzat vol, er kon geen punk, geen veiligheidsspeld meer bij. The Crushed Bulbs speelden een gedreven, zij het wat stramme set, maar wel eentje met een verrassingselement: in de toegift kwam pastoor Engelbartus de Zeeuw op het podium, trok de microfoon naar zich toe en gaf zich helemaal in een fanatieke versie van Lust for life. De Ficus die op de hoek van het podium stond heeft het niet overleefd.

 

Ben Hoogeboom schreef voor Sargasso, nurksmagazine en voor zichzelf. Hij had het dorp Dirkswoud bedacht. Hij had de geschiedenis van Dirkswoud bedacht, hij had het dorp een stratenplan gegeven,  een pastoor, markante middenstanders, een voetbalclub – wat je maar kon bedenken. En dat alles in een jaloersmakende, puntgave stijl. En ik hield zo van dat dorp. Van de Noordzijde, de Fourniturenzaak van Nellie Daas. En ik kon er slecht tegen dat met Ben ook Dirkswoud zou verdwijnen. Dus af en toe dwaal ik nog even langs de Noordzijde, de Zuidzijde en breng een bezoek aan  de St. Clara Kerk.