Zonsverduistering

 

De maan schoof voor de zon, nam er een hapje uit,
rechtsboven, en hapte langzaam verder. Met als
resultaat dat de zon op de maan ging lijken,
de zon werd een sikkel, of ‘lag relaxt op z’n rug’,
aldus mijn vrouw. Later zag ik dat de zon belletjes
naar boven leek te bluppen, gelijk een vis,
voordat ze haar ronde vorm weer terug kreeg.
Ik borg mijn Eclipse-viewer weer op in de la.

En ik moest denken aan 11 augustus 1999,
Toen we de Totale Zonsverduistering ondergingen,
in Arleuf, Frankrijk. De vogels vielen stil, de schaduw
van de bladeren vertoonden zich half op de grond.
Wij waren het middelpunt van tijd en plaats, we keken
naar de hemel en vielen ook stil. Het werd koud.
Wat ging er gebeuren? Kwam dit wel weer goed?

We keken naar boven, de vogels lieten weer van zich horen,
de blaadjes werden weer heel. We gingen naar Le Cornemuse,
het restaurant van het dorp. Daar dronken we opgelucht
een drankje met de Patron: op de goede afloop.