Onzin

De overbuurman loopt op slippers over straat
(ook al heeft hij zijn voeten wel in sokken gestoken).
Hij had morgen een afspraak bij het Ziekenhuis  zei hij,
de pijn in zijn voeten was niet meer te harden.

Je rook de dood. Die was niet kieskeurig. Uiteindelijk
haalde hij iedereen op: jong oud, ziek of gezond,
van weinig belang of erg interessant – het maakte niet uit.
Maar jij moest denken aan die ene van vroeger,
die je van allemaal toch het meeste kwijt was.

Je zette de radio aan, en verdomd, je miste de stem
van Arjen Grolleman, waar kwam dat gemis ineens
vandaan? Bij de BHV-training oefen je de reanimatie.
Buiten verzamelt een man blikjes, je hoort de roep van
de Kieviet, was dat nou een Afrikaanse vogel?

In de lente en de zomer wiedde je eindeloos de bedden,
en repeteerde de Poolse woorden die je nog wist uit de jaren
zeventig: Maslanka, tam dale, fine pies, dom, uwaga en kurva.
Je moest een nieuw wachtwoord. De verslaggever op de radio
meldde dat er ‘zuurstof uit de wedstijd werd getrokken’.