Wanneer was het, begin jaren
tachtig?
Mijn broer en ik lieten de
hond uit, langs het bos
over de Bosweg, helemaal naar
het eind, waar
vroeger de vuilnisbelt was, en
het kampje.
Daar liep nog iemand anders
met zijn hond.
We hebben toen gegroet, en even
gepraat, zoals
het onder hondenbezitters
gaat: over zijn Husky
en over onze Belgische herder.
Maar hij ging verder en wij gingen terug. Totdat
het me begon te dagen: die man,
dat gezicht,
kende ik hem niet? Die Husky?
Verdomd,
we hadden het niet in de
gaten gehad,
maar we hadden net met Jan Cremer gepraat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten