Op 2 november 2004, vandaag 19 jaar geleden, werd
columnist, schrijver, interviewer en filmer Theo van Gogh vermoord, met pistool
en mes, op straat, door een extremistische moslimfanaat (die nu
levenslang in een cel zit, joepie).
Maar Theo schreef ook gedichten. Samen met striptekenaar Eric Scheurs, bekend van o.a. het legendarische personage Joop Klepzeiker, maakte hij het boek: Recreatie. Een boek dat een fijne combinatie is van (schandalige) illustratie en dito gedicht.
En er zit ook een cd bij. Met daarop muziek en zang van onder andere: Spinvis, Andre Manuel, Frederique Spigt en Theo van Gogh zelf. Allemaal erg kleinschalig en stemmig gebracht met saxofoon, accordeon, viool, piano, klarinet, achtergrondkoortjes en lekkere percussie. En allemaal low budget opgenomen zo te horen. Maar dat komt het weemoedige geluid, Vaudevillestijl, walsjes, alleen maar ten goede, iets tussen De Dijk, Ramses Shaffy en Tom Waits in.
De gedichten in deze bundel handelen over de schaduwzijde van de maatschappij, het leven: drugs, hoeren, drank, psychiatrie, moord, zelfmoord. Allemaal erg expliciet verwoord. Schandalige gedichten eigenlijk. En dat geldt ook voor de tekeningen. Niet iets voor de snel gekrenkten of woke-angehauchten,
Op boekwinkeltjes is de bundel nog te koop. (Wel even checken of de cd er nog bij zit.) En genieten maar.
En Theo, je wordt hier gemist, echt.
De Zeemeermin is dood
(smartlap voor Sanne)
Als ik naar de pier ga op een
verregende zondagmiddag
Om te luisteren naar de
meeuwen die krijsen over zee,
Proef ik weer jouw zoute
ogen, zie ik weer jouw verlegen glimlach.
Ik sta daar maar en fluister
met de grijze golven mee.
Dat jij terugging naar het
water.
Dat jij nooit meer terugkwam.
Ik hoor hoe de golven stukslaan
op de zwarte stenen.
Waar jij altijd wachten,
smachtend, wachten zou.
Maar op een nacht was jij weg,
achteloos verdwenen.
Verloren waad ik voort, omdat
ik nog altijd van je hou…
Omdat jij terugging naar het
water.
Omdat jij nooit meer
terugkwam.
- Theo van Gogh-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten