Ze

Vandaag, het was mooi weer, had ze in de tuin,
de bundel Verzamelde Gedichten van H. H. ter Balkt,
gelezen, tenminste, ze kwam tot bladzijde 495 –
en het meest interessante deel moet nog komen,
maar de zon bereikt de achtertuin in de vooravond
niet meer. Maar, het bracht wat gedachten op gang.

Ooit stond ze bij een kiosk naast een beek. Voor de toerist
waren daar de sleutelhanger en de koelkastmagneet.
Ze kocht ze allebei. En een ansicht met: groeten uit.
Op het terras ernaast verzocht ze: Ober, een bier alstublieft,
en ze keek rond waar ze was. Naast de asbak stond:
een peukje op de grond, zwerft nog jaren rond. En ze
dacht gelijk weer aan zichzelf. ’s Avonds las ze een
Russische roman. Tegelijk kwam er een vliegtuig
veel te laag over, ze schrok er van. Ooit zat ze op
een van de 7000 basaltblokken die Joseph Beuys
voor het Fridericianum had bedacht, kunst. Later
keek ze op hetzelfde plein uit over bloeiende klaprozen.
En weer later tegen een uit verboden boeken
opgebouwde tempel. Ze dacht aan het jubileum
van haar grootouders bij het hotel in de bossen,
haar neef sloeg toen op zijn trommel.

Vroeger keek ze vanuit de tuin van haar ouders
over de velden, over de akkers, naar dat andere
dorp – en naar de einder. Ze zag de toren. Nu is
dat stuk grond volgebouwd in krappe kavels.

Binnen tocht het. Ze is nu elders. De afstand
fietste ze vroeger vaak: bij ‘de eenzame berk’,
rechtsaf. Verderop was de grens, daar wisselde
ze guldens voor Marken. Als ze iets bij Buisman
kocht, dan was het goedkoop. Haar transistorradio
kwam daar vandaan. Achteraf voelde het soms alsof
je een Goelag naderde in het veen. ’s Avonds liep er
een stel kinderen over straat: ‘Kom, Saartje, kom’,
klonk hun bede in de schemering. Hun kat was weg,
kwam niet meer terug, hoelang ze ook riepen.

De trein naar Berlijn denderde over de spoorbrug,
en ze dacht aan Paulaner, Bittburger en Krombacher.
Ze moest haar leven weer op orde krijgen: ze liep nu
op blote voeten door de binnenstad. Ze zag dat de
mensen haar zagen. Niet haar binnenkant, waar haar
verdriet huisde. Ze haalde diep adem en sloot haar ogen.