Vroeger en nu

De straat, een stenen rivier, de kerk,
een berg, het perk, een moeras van vuil.
De stoep: kruiende tegels. De lantarens
flakkeren en doven om het uur.
Op het strand tuurde een vrouw met een
Olielantaarn naar de horizon. Je dacht:
hoe groot is de kans op respons hierop?
De bomen raken zonder blad: je waadt
je weg door de drab naar je huis. Je bent
hier geen vreemde. Je kent de historie
en de anekdotes van je straat. Vroeger
keek je vanuit de voortuin naar de einder.
Nu staan er veel te grote huizen, op veel
te krappe kavels. In je geheugen zoek je
naarstig naar je wachtwoord.