Een moeder is een onmisbaar iets

Je was zomaar wat aan het grasduinen
op internet, tot je, ergens, stuitte op de zin:
‘een moeder is een onmisbaar iets’,
een open deur, niet iets dat je niet al wist,
zonder een moeder gaat het niet,
was je er niet, had je dit niet kunnen schrijven,
ook niet wat anders, want je was er niet.
Bij een moeder begint het. Immers.
Maar wat als de moeder eindigt,
dan komt de toekomst je tegemoet
en dan sta jij vooraan, en dan is er geen
moeder om je vast te houden, en te zeggen.

Moeders mogen niet dood, toch doen ze dat.
Waar kwam je vandaan? Waar moet je nu heen?
Je fietst nu alleen, zonder die hand
in je kraag, zonder haar woorden.
Je kijkt naar voren, want achter je
wordt langzaam je moeder gewist.