Ongevraagd advies, een recensie

Ester Naomi Perquin (spreek uit: perkwien), heeft een nieuwe dichtbundel uit, haar vijfde: Ongevraagd advies. En wat is-ie (spoiler alert, want dit blijft een recensie natuurlijk) goed. De bundel is intelligent, geestig tot zeer geestig, ontroerend, venijnig, actueel, persoonlijk, troostend, divers, toegankelijk en, dat is me zelden bij een dichtbundel gebeurd: ik heb ‘m van voren naar achteren in één keer uitgelezen.

(Dude, 38 gedichten, zoveel is dat ook weer niet hoor, red. ).

Het werk van Ester Naomi Perquin ken ik, want ik heb al die dichtbundels. En ik heb haar enkele keren zien optreden. Dus dit is geen objectieve recensie. Enkele van haar gedichten zijn bij mij favoriet. Het gedicht dat ze schreef toen ze Dichter des Vaderlands was: Staat. Een smeekbede die het goed doet bij een voordracht, lekker uitbundig en rellerig.

En er is een gedicht dat daar juist haast het tegenovergestelde van is. Dat staat in de gelimiteerde bundel ‘Lange armen’ Gedichten over de politie. Terug heet dat gedicht, het beschrijft de ervaring van een agent die ooit een klein kind niet heeft kunnen redden. Het verdronk. En soms overvalt hem dat. Vreet dat aan hem. Dat is gedicht is klein, pijnlijk, triest en goed geschreven. Ik wou maar zeggen, Perquin beheerst verschillende registers.

Ester Naomi Perquin was in een vorig leven onder andere werkzaam in een gevangenis, als penitentiair inrichtingswerker, als cipres, zoals ze het zelf omschrijft. Die periode in haar leven inspireerde haar tot de bundel ‘Celinspecties’. In die bundel spreken allerlei delinquenten over hun verleden of wat hen bezighoudt. De bundel is, terecht, bekroond met de VSB Prijs 2013.

Ester Naomi Perquin heeft een heel heldere stem, en dan bedoel ik op papier. Er is geen overdreven gedoe, er is geen highbrow, geen hermetica, het is gewoon een hele fijne en puntgave bundel om te lezen.

Ik moet zeggen, u kunt dat niet zien vanaf daar, maar ik heb tot nu toe de hele tijd de neiging om complete gedichten te citeren, uit Ongevraagd advies weten te onderdrukken. Mag ook niet natuurlijk. Er is auteursrecht. En een enkel fragmentje doet het gedicht geen recht. Maar als u in de boekwinkel bent, bladert u dan naar blz. 28, Verwijt heet het gedicht, en probeer dan maar met droge ogen de slotregel te halen. En blader dan terug naar blz. 13 voor het gedicht Moeder. De gedichten raken, heel subtiel.