Huis te koop 220.000 euro

Het huis stond leeg en stond te koop. En het was ook veel te duur.
Het huis was veel te duur voor wat het was. En voor wat je er nog
aan moest doen. Ik weet dat, want het huis ernaast is van mij.
Er stond een bord in de tuin: Te Koop En er was natuurlijk funda.
Dus zag ik de geïnteresseerden hun auto parkeren. Zag ik de
Makelaar met z’n klembord. Zag ik de verwachtingsvolle blikken.
Ik zag dat jonge stel, hun toekomst lag nog helemaal open,
Hier kinderen, daar de kinderkamer, daar de skelter en de stoep
met krijt. Je hoorde de makelspraak. Je zag de teleurstelling.
Je zag het homostel, je zag het oudere echtpaar, je vroeg je af,
waren ze hier voor zichzelf, of voor hun zoon, of dochter? Je zag
de jonge single-vrouw uit Amsterdam, peanuts, die prijzen hier.
Qua verbouwing moest er zo een kleine ton bij. Makkelijk.
Je zag dat stel met kinderen: wat voor toekomst zagen ze hier,
in dat achterplaatsje, die luchtplaats? De badkamer moest
vernieuwd, de keuken moest eruit, de vloer had houtworm,
de muren hadden scheuren, de zolder bood geen mogelijkheid.
Er was gehorigheid, er was geen isolatie, maar: indien u een
aanbieding wenst, kan de makelaar deze, na goedkeuring
door de opdrachtgever, op basis van specifieke gegevens
verzorgen etc. Vandaag kwam de ongediertebestrijding langs:
er was geen genade voor de knaagdieren. Daar was die huurster
gestorven. Je had dat huisspook ’s nachts ook wel ‘ns gehoord,
dan bonsde ze op de muren. Waanzinnig. Huis te koop. Je zag
dat jonge echtpaar verwachtingsvol buiten staan, hun gezicht
blakend van toekomst. En jij dacht: op weg naar de ellende.