Boekhandel Aalpoel & Schouten

Ik was in de kelder, zocht de waterpomptang
en de tube kit. Die had ik nodig. Voor een klus.
Ik was boven bezig met van alles, mijn handen waren ruw,
het huis was stoffig. In een doos vol plastic tassen schemerde
een wit vlak op een zwart fond: Boekhandel Aalpoel & Schouten.
Verdomd. Ik liet tang en tube kit even voor wat ze waren,
en zat met die plastic  tas in mijn handen:
Lange Bisschopsstraat 5A. Tegenover de Scapino,
naast de Sandrasteeg. Het pand staat al jaren leeg.

Ik loop zo die winkel in, tien stappen en dan rechts:
twee kasten met gedichten. En daaronder de tijdschriften,
de literaire welteverstaan, Tirade, de Revisor, Raster, dat werk.
Daarnaast stonden De Russen en de secundaire literatuur.
Ik was daar niet weg te slaan, met mijn hoofd naar rechts gekanteld.
Zo scande ik die rijen in die kasten af. En dan naar de toonbank.
Naar Heleen Schouten. Want Johan Aalpoel was naar een uitgeverij gegaan.
Wat zou er in deze laatste plastic tas gezeten hebben?
De boekhandel werd opgeheven, wegens omstandigheden gesloten.
Has ik Les Murray toen gekocht of was het Robert Anker?
Was het de nieuwste Martin Amis, Tom Wolfe, Nanne Tepper
Jeroen Brouwers, P.F. Thomése of Geerten Meijsing misschien?

Mijn gedachten dwaalden af. Ik propte de plastic tas weer bij de rest.
Ik kwam hier in de kelder voor de kit en voor de tang.
Boven wachtte het stof, de onafheid, de klus. Op mij. Met m'n tang
en de kit. Ik dacht aan poëzie en aan Boekhandel Aalpoel & Schouten,
maar boven wachtte me de leidingen, de schroeven en de bouten.