Hoevelmansweg, wat hebben ze met
je gedaan?
Hoevelmansweg, vergeten
slingertje in God's schepping.
Zand en stenen met een groene
middenberm,
soms overstroomd, dan was je
weg, dan was je water.
Mijn hardloopschoenen roffelden
hier decennia:
je was vertrouwd, ik wist de
weg.
Hoevelmansweg, je lag hier
niemand in de weg,
toch belandde je op een
tekentafel.
van iemand die vond dat het
beter kon:
Je moest recht en waterpas, je
moest verhard,
je ziel moest in beton
gesmoord.
Zacht rusten was je niet
gegund,
je bermen moesten plat, je
moest beschaafd.
Je moest netjes en geveegd. En
je moest kunst:
je ruïne moest omkaderd en
omlijst.
De slordigheid, de wildernis,
die niemand had gestoord,
die was geweest. Tot slot kreeg
je een aanstellerige poeha-naam:
observatorium - je was nu echt ruïne af,
je kreeg, pats boem, een zerk
op je graf.
Je belandde tussen de
methaanuitstoot
van de nieuwe bio-koeienfabriek.
Je bent het slachtoffer van een
malloot
met een botte bijl en
tekenpotlood.
Je gaat niet langer jouw weg,
maar de zijne.
God zegene de verantwoordelijken,
het liefst hardhandig.*
*met dank aan Nescio
Geen opmerkingen:
Een reactie posten