In de Lundiawinkel was niet
alles wat het leek.
Natuurlijk waren de bloemen
die in de vaas op tafel stonden
nep. En de telefoon die op
het bureau stond, was niet
aangesloten. De stereotoren,
die kon ik bij het afstoffen
met één pink verplaatsen: hij
was van plastic en hol.
Het jasje dat aan de kapstok
aan een knaapje hing,
was van niemand. De klok aan
de wand gaf altijd
dezelfde tijd aan. De bananen
en de ananas in het
keukenrek, waren van plastic.
De knuffel was niet
van een treurend kind. En het gezin van vier, zo te zien,
waarvoor de tafel gedekt was, werd niet echt verwacht.
En het
exemplaar van Villa des Roses, van Elsschot,
dat ik elke week tijdens het poetsen van de
koffietafel optilde,
werd niet gelezen. Het was
een decor, een set,
er moest een bepaalde sfeer, een
rekwisiet
er moest iets op die plek, cachet – een boek,
een rood boek. Kan
iemand zorgen voor
een rood boek?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.