Het is stil in Westouter

De ochtendschemer hing nog zwaar in het dal,

terwijl je suisde, zoevend stil over het asfalt,

op je Giant Explorer, de Bellestraat af,

langs de koeien met die grote horens

die achter de meidoornhagen je traag

kauwend nakeken, langs die opgestapelde hooibalen,

langs waar dat pop-up restaurant toen was,

en waar ze in een stalletje die tomaten verkochten

die er niet uit zagen, maar het heerlijkste waren

van wat je die zomer hebt geproefd. Rechts stond

altijd dat bordje camping-info, toch maar alvast

wat in de remmen knijpen nu. Hier rechts was ooit

een bakker, is nu een Frieterie. Dit is de oude kern

van het dorp. Hier ratelen de keien onder je banden,

niemand die het hoort. Hier links, op de hoek,

waar een plasje rood schittert in het koplamplicht,

de slager, de slachter was hier vroeger. Rechts,

achter de haag, het terras van Sint Hubertus.

Idyllische plek van Piet & Ivette en Klaas.

Ah, die warme rijstschotel met geitenkaas,

en kip in bladerdeeg, met uitzicht op het Christusbeeld.

Je passeert nu links De Corneblomme en De Zwaan

waarvan de tafeltjes nu als insecten op hun rug,

pootjes in de lucht, opgestapeld zijn. En de luiken

zijn gesloten. Rechts is de Sint Eligiuskerk.

Je hoort de klokken niet luiden het is nu toch zes uur?

En niemand op straat. De hangbakken met petunia’s

en geraniums zijn er weer. En daar café Peenhof

en de café de Neerplaats, allebei de deuren gesloten.

Restaurant Vinke zit er nu. Waar je een viooltje

op je eendenborst aantreft. Nieuw, maar toch

weer familie van. De wereld is hier ook weer niet

zo groot.  De weide naast de kerk strekt zich

leeg uit, geen tent hier opgesteld, geen sportwedstrijd,

geen microfoon die galmt. Er is een pad

dat om het kerkhof voert, met, dat komt goed uit,

discreet, een pissoir voor kerk- en kroegganger.

Het pad mondt weer uit tegenover de Frescana,

vroeger de Spar. En daarnaast, ach daarnaast –

daar was vroeger Le Temps des Cerises, Café en

Boekhandel. Je hebt het affiche nog ergens. Met al

die 18^de en 19^de- eeuwse schrijverskoppen. Tolstoj,

Tsjechov, Flaubert, Poesjkin, Dostojewski etc. etc.

Weer aan de andere kant van de straat, het contrast

was groot, Café de Vaderlander. Je wist niet goed

wat je daarvan denken moest, niet jouw kroeg.

Je keerde je fiets, en reed weer terug, en je ging

bij Sint Hubertus nu omhoog, de Schomminkelstraat in.

Je wilde zien waar je vroeger dat landweggetje

insloeg naar camping Bosjesveld. Met die primitieve

douche en wc, maar wat was je eraan gehecht. Wat

nam je het voor lief. Je moest rechtsaf na die villa

met die auto-onderdelen uitdragerij in de voortuin.

En waar al jaren die auto op blokken, afgedekt door zeil,

op de oprit stond. Wat zou de buurt daarvan denken?,

Als je hier omhoog zou gaan, naar de Rode Berg,

op mooie zomerse dagen droegen de uitgelaten stemmen

tot hier, dan kwam je bij het zwembad van De Kosmos.

Nee, dat bestaat niet meer. Je keerde je fiets weer.

Je passeerde K.S.A. Heem Monsalvaet. Daar zaten

altijd die kinderen in een kring in het gras,

en dan zongen ze, maar nu was het stil. Stil?

Je meende, maar het was vast fantoomgeluid,

een herinnering van vroeger, te horen, oogsttijd,

het geronk van een tractor, met een rammelende

platte wagen erachter. De dag kwam op gang.

Het was tijd voor jou om weg te gaan.

je nam een slok uit je bidon Je klemde je handen

om het stuur, boog je rug en je ging even staan

op de pedalen: je keek om naar het dorp, alsof

er een stolp over was gezet, Westouter.