Diversiteit

Het is die vrouw die je blik ontwijkt,

die je niet aankijkt. Het is de vrouw

die in zichzelf praat, hardop, hele

verhalen, dialogen. Het is de man

met dat rare loopje en met dat

samenraapsel van kleren. Het is

dat meisje dat gebaren maakt,

iets in haar omgeving bezweert.

Het is die man die ’s nachts, maar

ook overdag schreeuwend over

straat gaat. Het is de jongen die

de muren van zijn kamer rood

schildert. Het is de vrouw met haar

bonte volgepakte karretje die niemand

vertrouwt. Het is de man die altijd met

een plastic capuchon over zijn hoofd

gebogen door de stad loopt. Het is

die dikke man die altijd met die vlag,

met dat embleem zwaait. Die vrouw

met dat slechte gebit, die zo naar rook

stinkt en hele verhalen heeft. Het is

dat meisje dat dacht dat ze een uiltje

was en ook nog een vlinder. Het was

die jongen die net wat te veel en te vaak

gebruikt had: geen tand meer in zijn mond.

Het is die man die met dat bord om zijn

nek bij de kerk staat, dat hij schuldig

was aan alles. Het is die man met dat

mes, die heb je ook, oppassen. Het is

die man met zijn slechte gezondheid,

baan kwijt, vrouw kwijt, huis kwijt,

geld kwijt – alles. Het is die man die

denkt dat hij machten heeft. Het is die

jonge man die stemmen hoort en gaat

met dat graatmagere meisje dat trilt.

Het is die vrouw die, ondanks medicatie,

alle remmen van de fantasie losgooit.

Het is die man die denkt dat iedereen,

dus ook jij, het op hem gemunt heeft.

Het is die man die niks zegt en kleurrijke

kunstwerken maakt met veel tekst.

Het is die vrouw die altijd hetzelfde rondje

loopt, op dezelfde tijd. En dan altijd

dezelfde muren en palen aanraakt.

Het is die jongen die met zijn kermis-verlichte

fiets rondjes rijdt door de nacht. Het is

diezelfde jongen die met zijn muziekfiets

rondjes rijdt. Het is, het zijn, ik ben.