Toen je kwam, kondigde je de dood
van Deelder aan. Toen je vertrok,
meldde een man op het station
een bom. Je komst bleef, kortom,
niet onopgemerkt. O ja, tussendoor
rookte je nog een reefer of vier
en had je praatjes voor twee.
vrijdag 20 december 2019
donderdag 19 december 2019
vrijdag 13 december 2019
Historisch erfgoed
Ik had een verbouwing in mijn
huis.
Gedoe. Oud huis, gezellig,
maar
eeuwig klepperende deuren,
huizenhoge
stookkosten want altijd koud.
Moest aangepast
aan de eisen van de tijd. Dus
na dak,
de rietbetengeling er uit, de
isolatie
van keldervloer, nieuwe cv,
nieuwe
keuken en dito badkamer,
dubbelglas – en de rest
Bleef het toilet over als Fremdkorper,
als het te renoveren object.
Het ging mij wel
aan het hart. Moest dat wel
die gietijzeren
stortbak, wat stond erop, HAGA,
weg,
naar de stort, met die
trekker, de historie uit?
Vervangen door een plastic Geberit?
En hoe gezellig is dat? Nooit
meer die
bungelende ketting, dat
geklater, dat geluid.
Ik zat gebogen over de
offerte van de aannemer.
En zag tegelijk de
geschiedenis, de nostalgie,
die handeling, dat geluid, die
op het punt
stond weggewist te worden. Ik
dacht, dat is
erfgoed, die bedauwde,
bedruppelde bak,
ongenaakbaar, hoog boven mijn
hoofd,
waar ik, als was het een
altaar, vaak, onder
geknield lag. Vroeger dan,
he. Weg? Nee nooit.
Hier wordt de historie hooggehouden,
hier wordt, dan maar niet
milieuvriendelijk,
hooggespoeld. Met af en toe, het
is
een lange traditie, maar daar
komt tie,
een druppel op je hoofd: de
hoogspoelbak.
woensdag 11 december 2019
Moby Dick
Ze had Moby Dick gelezen,
zei ze,
van Herman Melville. Ah,die
Moby Dick, dacht ik nog, maar zei
het niet. Dat stadium van
plagen
en ironisch afstand houden,
probeerde ik juist achter me
te laten.
Ik kon er niet meer tegen om
overgeleverd te zijn aan mijn
persoonlijkheid. Ze zag er
serieus
uit. En ze noemde het fragment
dat haar bij was gebleven. Over
dat
het hoofdpersonage met die min
of meer 'wilde', zeg maar,
of meer 'wilde', zeg maar,
Kanibaal, een hut moest
delen.
En ik zei dus dat zij de
enige
persoon was die ik kende die
die dikke klassieker had
gelezen.
Ik kende ‘m van naam, van
horen
zeggen, van linkjes, van
status en
van reputatie. En zij had ‘m
gelezen.
En ik was gelijk jaloers. Die
achterstand haalde ik nooit
meer in.
Wat zou haar volgende zet
zijn,
Mount Everest? Marathonnetje?
Concert van Prince of Nirvana?
Eigen bedrijfje met -tig medewerkers?
Verder ging mijn fantasie niet.
Ze wilde graag nog een kopje
thee.
Dat was het. En ze las verder.
Abonneren op:
Posts (Atom)