Als
het weer lang duurt, het hardlopen,
als
ik weer in mijn uiterste beland,
als
het te ver lijkt, niet vol te houden,
als
ik het weer even moeilijk krijg,
als
het aankomt op doorzetten,
in
de kou, ver van huis beland,
dan
denk ik aan Hassan en Bert,
de
atletiektrainers op Valkenhuizen
waar
ik mijn trainingsrondjes liep.
“Michiel,
neem je armen mee”,
hoorde
ik dan van de zijkant.
En
verdomd, als ik er nu doorheen zit,
als
het zwaar wordt, als het nog ver is,
dan
zeg ik tegen mezelf,
‘kom
op, Michiel, vooruit,
neem
je armen mee.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten