Ach Venetië

Denk ik aan Venetië, dan ruik ik de Vaporettto’s
die de terrassen langs de kades bedwelmen met
hun dieseldampen. Dan zie ik de jatten in het gedrang
ongemerkt de ritsen openen en grissen, bagage bezoedelen
en nemen wat niet van hen is. Denk ik aan Venetië
dan zie ik de obers op het San Marcoplein in hun
witte overhemden op rubberlaarzen, plenzend
door de plassen, hun drankjes serveren, voor woekerprijzen.
Denk ik aan Venetië, dan loop ik door die straat waar dertig
restaurants dertig keer dezelfde kaart hebben.
O Venetië, de tijd gaat komen, de zee likt al begerig aan je kades,
maar wil ook je hart, je karkas, dat jij verzwolgen gaat worden,
tot op de bodem en dat het water zich dan boven je sluit.