Ontbijt: er zit schimmel op het brood, witte vlekjes op het bruin, waar komt dat vandaan? Ik gooi het brood weg en zet koffie.Er zitten gaten in mijn geheugen van vannacht. De slaap kwam niet, en ik bleef wakker. Hoe de ontstane tijd te vullen? Wandelen? Dwalen? Mobieltje?
Ik heb twee dichtbundels gelezen.
Het is warm in de Hivemind, van Maxime Garcia Diaz en Ex Daemon van Arno Van Vlierberghe.
Hedendaagse poëzie, dat is: uit 2021 en 2022.
Om te beginnen: saai was het niet. Het hield me wel wakker. Je moest er wel bijblijven. Maar vond ik het aantrekkelijk en begreep ik alles? Nee. Intrigerend wel. Maar ook ergerlijk. Was het vernieuwend? Misschien. Had het iets te vertellen? Geen idee. Was het een kledingstuk van de keizer? Dat zat er ook bij. Nep en echt wisselden elkaar af. Maar onderhoudend was het wel. Werd ik er blij van? Niet echt, maar dat was ook vast niet de bedoeling. Voelde ik mij bekocht? Nee.
‘Poëzie gaat niet over iemand,
maar over iedereen, niet over iets, maar over alles.’
Dat citaat is niet van mij.
Ik las het ergens. Ik weet niet of het klopt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten