Barbier, bascule, kuieren

Klankgedicht voor het Deventer Dichters Cafe van 25 oktober

Barbier, barbier, barbier, barbier, barbier
bar, bier, bier, bier, bier.
Bar, bar, bar, bar, bar, bar,
bier, bier, bier, bier, bier,
Barrrrrrr, barrrrrrr, bierbarrrrr,
bar, bar, bar, bar, bar
Barbier, barbier, barbier.

Bascule, bascule, bascule,
basbier, bascule, basbier
Bascuul! Cuul, cuul, cuul,
bar, bar, bar, bier, bier, bier
Baaaaaaaaassssscuul, barcuul, basbier, baaaaassss,
Cuul, cuul, cuul, cuul, basscuuuuuul,
bascule, bascule, bascule
Bierbas, barbier, biercuul,
Bier, bier, bier,
bar, bar, bar,
bas, bas, bas,
cuul, cuul, cuul
Basssssssssssss.
Basssssssssssss
Basssssssssssss.
 

Kuiereren

Padoem Pats 14

 Het was een vreemde spelling van het lod

 

Recensie 'Ongevraagd advies' zoals verschenen op Sargasso

Klik hier 

Ongevraagd advies, een recensie

Ester Naomi Perquin (spreek uit: perkwien), heeft een nieuwe dichtbundel uit, haar vijfde: Ongevraagd advies. En wat is-ie (spoiler alert, want dit blijft een recensie natuurlijk) goed. De bundel is intelligent, geestig tot zeer geestig, ontroerend, venijnig, actueel, persoonlijk, troostend, divers, toegankelijk en, dat is me zelden bij een dichtbundel gebeurd: ik heb ‘m van voren naar achteren in één keer uitgelezen.

(Dude, 38 gedichten, zoveel is dat ook weer niet hoor, red. ).

Het werk van Ester Naomi Perquin ken ik, want ik heb al die dichtbundels. En ik heb haar enkele keren zien optreden. Dus dit is geen objectieve recensie. Enkele van haar gedichten zijn bij mij favoriet. Het gedicht dat ze schreef toen ze Dichter des Vaderlands was: Staat. Een smeekbede die het goed doet bij een voordracht, lekker uitbundig en rellerig.

En er is een gedicht dat daar juist haast het tegenovergestelde van is. Dat staat in de gelimiteerde bundel ‘Lange armen’ Gedichten over de politie. Terug heet dat gedicht, het beschrijft de ervaring van een agent die ooit een klein kind niet heeft kunnen redden. Het verdronk. En soms overvalt hem dat. Vreet dat aan hem. Dat is gedicht is klein, pijnlijk, triest en goed geschreven. Ik wou maar zeggen, Perquin beheerst verschillende registers.

Ester Naomi Perquin was in een vorig leven onder andere werkzaam in een gevangenis, als penitentiair inrichtingswerker, als cipres, zoals ze het zelf omschrijft. Die periode in haar leven inspireerde haar tot de bundel ‘Celinspecties’. In die bundel spreken allerlei delinquenten over hun verleden of wat hen bezighoudt. De bundel is, terecht, bekroond met de VSB Prijs 2013.

Ester Naomi Perquin heeft een heel heldere stem, en dan bedoel ik op papier. Er is geen overdreven gedoe, er is geen highbrow, geen hermetica, het is gewoon een hele fijne en puntgave bundel om te lezen.

Ik moet zeggen, u kunt dat niet zien vanaf daar, maar ik heb tot nu toe de hele tijd de neiging om complete gedichten te citeren, uit Ongevraagd advies weten te onderdrukken. Mag ook niet natuurlijk. Er is auteursrecht. En een enkel fragmentje doet het gedicht geen recht. Maar als u in de boekwinkel bent, bladert u dan naar blz. 28, Verwijt heet het gedicht, en probeer dan maar met droge ogen de slotregel te halen. En blader dan terug naar blz. 13 voor het gedicht Moeder. De gedichten raken, heel subtiel.

En noem vooral geen bronnen - met foto

En noem vooral geen bronnen 

Verstopping

Je hebt de loodgieter gebeld. Zoals het ging, ging het niet meer: de afvoer
was verstopt, hij liep niet meer. Het water stroomde niet maar stond stil.
Je had gepord, geplopt, een fles bijtende bruis laten verdwijnen in het putje,
maar geborrel bleef uit, geen draaikolkje. De loodgieter kwam. Nam buiten
nog een haal van zijn sigaret, wierp de peuk weg en stapte naar binnen. 

Hij keek, hij draaide, hij klopte, hij mat, liet de kraan lopen, draaide de sifon
los, schroefde de zwanenhals uiteen, en liet de dichtgeslibde binnenkant zien.
het vuil en vet van jaren had zich hier opgehoopt, had zich gekleefd aan
de buis en het water belemmerd. De archeologie van maaltijden, vuil
vaatwerk, afwasstapelingen, aangekoekte schalen en pannen trokken
voorbij in je herinnering. Dit was nou het resultaat van jaren boenen.

De loodgieter was al verdwenen in het keukenkastje. De veer draaide zich
grommend een weg in de buizen. Daarna werd de zuiger ingezet. En nog
een geel rioolmachientje  ‘dat staat voor 95 euro op de rekening meneer.’
Daarna werd de buizenboel weer in elkaar gezet. Een scherpe rioollucht
had zich inmiddels door keuken en gang verspreid. Je zette een raam open.

 Samen met de loodgieter volgde je het buizenspoor in de kelder, richting riool.
Deze is van de douche, deze van het toilet – dan moet deze van de keuken zijn.
‘Wordt de buis al warm meneer?’ Bingo, de buis werd warm. We hadden beet,
deze was van de keuken, het water stroomde en het probleem was opgelost.
Volgde alleen nog de finale handeling. De rekening moest opgemaakt en voor
akkoord getekend en betaald. Je haalde je pinpas en tikte 339 euro af.

 

De toekomst van Dirkswoud, met foto, zoals geplaatst op Sargasso

De toekomst van Dirkwoud