‘Godgloeiendegodgodverdomme’. De deuren van de St. Clarakerk staan wijd open, en
de stem van de even godvrezende als godslasterlijke pastoor Engelbartus de
Zeeuw schalt over de Oosterzij. Een meerkoetje strijkijzert haastig het riet
in.
‘Hij is de antichrist, de
duivel. Moge zweren en pijnen hem kwellen en geselen tot het einde der tijden.
Ik vervloek hier Poetin, gezegende parochianen, de schandvlek, de pest van
Rusland van nu. Overal waar de hoeven van deze demon de aarde raken, schroeit
en brandt het.’
‘En u weet, ik ben een groot
liefhebber van de Russische literatuur. Dat gaat mij aan het hart, godgloeiende.
Die despoot besmeurt Gontsjarov, Dostojewski, Saltykov en Poesjkin - er kan nu
een slecht daglicht op hun werken gaan schijnen, wat God zelve moge verhoeden.
Veroordeelt niet de Russen, zij weten niet, maar vervloek Poetin.’
‘En daarom, geliefde,
vrijgevige parochianen, is er vanmiddag na de dienst, op en rond de Robert
Ankerbrug, een braderie en veiling en behoeve van Oekraïne. De bekende Dirkswoudse
kunstenaar Ton Minneboo zal daar zijn werk, fotografie, onder andere naakten,
waarvan de portee open staat voor, uh, interpretatie, verkopen aan de hoogste
bieder met het hart en de portemonnee op de juiste plek.
‘Ook is er’, loeide pastoor
Engelbartus de Zeeuw, ‘s avonds in Café Amperzat een benefiet optreden van
Dirkswouds oudste punkband, The Crushed Bulbs, eenmalig in de originele
samenstelling. En dat zijn: Herman de Vos (66) op drums, Ab Hoogendoorn (67) op
gitaar, Dianne Hofman (63) geselt de bas, en Appie du Prie (67) doet de uh,
zang. Gaat dat horen, geliefde gemeenteleden, doe het voor Oekraïne. Er staat
een collectebus en er is bier.’
Op en bij de Robert Ankerbrug
was het die zondagmiddag een drukte van belang. Vooral bij de kraam van Ton
Minneboo, zoon van de eerste Dirkswoudse man die publiek uit de kast kwam. We
spraken de, ook in het buitenland, gevierde fotograaf even. ‘Heeft de pastoor
echt gezegd dat mijn naaktportretten open staan voor eender welke
interpretatie? Haha, nee hoor. Ik ga altijd voor de geiligheid. Ja, kom op zeg.
Ik ga Ansje Oosterveen van de Noorderzij toch niet naakt portretteren te midden
van een tulpenveld als er geen prikkeling vanuit gaat? En ik heb Gre Leemans
van de Zuidervaart toch niet voor niets naakt gekiekt, half achter een wiek van
de Sint Jurriënsmolen? Nee, de veiling
moet wel wat opbrengen, zowel Ansje als Gre worden ingezet op 2500 euro, alles
voor Oekraïne. Er is daar leed, er is daar onrecht, er is daar geweld. En wij
zetten daar naaktheid en vrijheid tegenover.’
’s Avonds was café
Amperzat vol, er kon geen punk, geen veiligheidsspeld meer bij. The
Crushed Bulbs speelden een gedreven, zij het wat stramme set, maar wel
eentje met een verrassingselement: in de toegift kwam pastoor Engelbartus de
Zeeuw op het podium, trok de microfoon naar zich toe en gaf zich helemaal in
een fanatieke versie van Lust for life. De Ficus die op de
hoek van het podium stond heeft het niet overleefd.
Ben
Hoogeboom schreef
voor Sargasso, nurksmagazine en voor zichzelf. Hij had het dorp Dirkswoud bedacht. Hij had de geschiedenis van Dirkswoud
bedacht, hij had het dorp een stratenplan gegeven, een pastoor, markante
middenstanders, een voetbalclub – wat je maar kon bedenken. En dat alles in een
jaloersmakende, puntgave stijl. En ik hield zo van dat dorp. Van de Noordzijde,
de Fourniturenzaak van Nellie Daas. En ik kon er slecht tegen dat met Ben ook
Dirkswoud zou verdwijnen. Dus af en toe dwaal ik nog even langs de Noordzijde,
de Zuidzijde en breng een bezoek aan de St. Clara Kerk.
