Koe

Om een koe in een wei te zijn

is het niet voldoende om zwart wit

gekleed te zijn. Er is ook de ooievaar

die loopt daar. Als koe heb je vier poten

stevig aan de grond. Je hebt een staart

waarmee je losjes heen en weer zwiept

Je hebt een tong die lang is en ruw

en die je kunt krullen, liefst om een bosje gras

Je beweegt je kaken naar links en naar rechts

naar links en naar rechts. Je staart ondertussen

alsof je de eeuwigheid en de waarheid in pacht hebt

Je heb prachtige wimpers, lang zijn ze

je bent een dame. Je weet hoe je je aandacht
verdeelt en hoe je je dag indeelt

Je bundelt een bosje gras en slikt het door

hup, naar je eerste maag, de pens

zonder te kauwen. Doe het maar ‘ns na

Je hebt vier magen: de pens, lebmaag

boekmaag en de netmaag. Als je pens vol is

dan boer je het terug, als een dame, en daar

ga je dan fijn liggend, op herkauwen, wie doet

je wat? Je bent een koe, en ligt met de rest van
je kudde, ogenschijnlijk relaxed,

maar ondertussen multitaskend, in de wei,

je blik omfloerst op oneindig, dat ze je heilig

noemen, dat kun je wel begrijpen.

Ben je een koe, dan moet je dagelijks wel dulden

dat de boer je bolle, volle, schommelende,
haast klotsende uier, leegpompt. Maar ja,

je ligt in zijn wei, staat in zijn stal, eet zijn eten.

Je loeit, je kucht en je zegt boe, je bent een koe.