Ik registreer de alarmerende piep

Ik registreer de alarmerende piep van de monitor in mijn hoofd
die mijn gedachten registreert: er is geen activiteit meer.
Er is de af- en aanvoer van kennis en intuïtie, maar niet
van originele gedachten. Wat er wel geregistreerd wordt,
ziet eruit alsof het rechtsreeks, buiten mij om,
uit de aarde gegroeid is. Daar heb ik niks aan.

Spul, vulsel, spinsels, dat door de tijd is versplinterd
en verschimmeld en wie weet ooit een interessant,
borrelend en bruisend destillaat was waar chaos en agressie
uitgefilterd waren. Maar de kurk zat er stevig op gedrukt.
Mijn pen, ik kan er niet bij, ik leg niks vast.
Ik hou mijn hart tegen de monitor, en ik zie licht.
– de zuster loopt langs en merkt niks.
Het wordt tijd voor een gedicht.