Tsjernobyl

We liepen elkaar hier vaak mis, ondanks dat we

veel briefjes achter lieten op de keukenmuur.

De open haard brandde terwijl er niemand was:

was gezellig voor het geval er iemand zou komen.

De fietsen stonden in de gang, het huishouden

was wat rommelig – er was geen elektra meer.

Er hing een foto van Miles Davis aan de deur,

zijn blik boorde zich door het donker.

’s Nacht liepen we met een emmer Perfax

een kwast en een rol affiches  door het centrum:

er was een kerncentrale ontploft.

Er moest een gedicht geschreven en in oplage gedrukt.

Het was urgent, het moest geplakt op de muren.

Later lagen we in bed, alles donker, waxinelichtjes aan.