Laaglandse Hymne, het beleg van het Ultra Centrifuge Nederland

H.H. ter Balkt heeft drie bundels Laaglandse Hymnen geschreven. Hij beschrijft daarin historische gebeurtenissen van de steentijd tot de huidige tijd. Allemaal losjes in niet rijmende sonnetvorm. 'Het beleg van het UCN', is mijn Laaglandse Hymne uit de vroege jaren tachtig van de 20ste eeuw toen ik nog schoolgaand was. En demonstreerde bij het UCN in Almelo en daarna weer terug fietste naar het turfdorp Vroomshoop.
 

Het dorp aan het lateraalkanaal met de eindeloze rijen populieren,

aan de dichtgegooide, later weer herstelde sluis, waar geen schip

ooit nog geschut zal worden; Vroomshoop, met het snottergat.

Geklemd tussen het spoor en het Zwarte Gat. Waar het veen zuigt,

 

waar het veen loert, waar het veen conserveert, waar het veen

wacht, geduldig, kom maar. Verderop in de stad, zoemt de centrifuge,

de ultracentrifuge, achter een hoog hek. 's Nachts straalt de gloed

boven de stad. Je fietst vanaf de veentijd, de turftijd naar de uraniumtijd. 

Uranium gewonnen uit erts. UCN, waar Dr. Kahn de blauwdruk

voor de plutoniumbom stal. Een spion uit een jongensboek, in Almelo.

En jij demonstreerde bij het prikkeldraad. Er was ME, het traangas 

trok pluimen. Er vielen klappen in de nacht. Je foto kwam op de voorpagina.

Herkenbaar portret, met je buttons. Je idealisme brandde, je moest voort,

er moest een fout transport gestopt. Aan de horizon gloeide het veen.