donderdag 9 januari 2014

Ik ben een toerist in eigen hoofd

Ik ben een toerist in eigen hoofd
ik weet niet meer wat, ik weet niet meer waar.
Mijn zintuigen worden een voor een gedoofd
de weg, ik ben 'm soms kwijt
ik fiets hier tussen heden en verleden
ik ben een toerist in eigen hoofd.

De wereld is zo wijd en lijkt zo nieuw,
ik ken 'm niet, ik ben op doorreis,
ik woon niet hier, dat zijn toch de anderen?
Ik ben toerist in eigen hoofd.
En waar is nou toch de gids? 

Mijn oude huis teken ik zo uit, het was een boerderij:
hier was de opkamer en daar de keuken,
met daar de kelderdeur. De weckflessen,
archeologie, met stof en kalk erop.
En hier zijn we toch op  de deel,
met daar die deur in de deur, maar
de plattegrond die klopt niet meer. 

En hier het erf, je hoort het grind onder de klompen.
En daar de boomgaard met de ganzen.
Het schaakspel onder de notenboom
Maar hier dep ik, wat gaat er in mijn hoofd toch om,
gemorste melk met een schaakboek op.
Ik begrijp de taal, maar spreek 'm niet. 

Hier kon je tussendoor naar de kerk.
Maar de weg is weg en mijn huis en erf ben ik kwijt.
Geen kippen meer, waar laat ik ze ook op tweehoog
De wc-borstel trof ik in de groentela, de ijstaart
in de keukenkast. Wie stopte die daar?
Mijn pen, waar ik dit net nog mee schreef,
ben ik kwijt, de bladzijden blijven zo wit,
ik heb er de woorden niet voor,
ik ben een toerist in eigen hoofd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten