De Kat van Kim Lan zwaait weer !

'De Kat van Kim Lan zwaait weer !' is een min of meer vervolggedicht van

http://michielvanhunenstijn.blogspot.nl/2013/05/de-kat-van-toko-kim-lan.html

Ineens, zonder aankondiging vooraf, liet u zich weer zien.

U was absent geweest, misschien wel langer dan een jaar.

Uw terugkeer was onverwachts, maar des te groter

was mijn blijdschap aan de andere zijde van de straat. 

Lichtgevend baken in het duister,

zetelt u daar autonoom, hoog achter de etalageruit.

Uw slaap is voorbij, uw gezwaai weer hervat,

eindeloos - voor u bestaat er geen dag of uur. 

Onder u de pannenset en boven u de lampion.

Een spotje licht u goud uit, blinkend bent u.

Omringd desondanks door wat prullaria - beeldjes,

goedbedoeld, maar etaleren is hier de sluitpost. 

Iemand heeft, de feestdagen weer in zicht,

de dagen worden donkerder, mist hangt in de straat,

besloten u weer tot leven te wekken.

Uw aanblik 's nachts voelde al gelijk weer vertrouwd. 

U heeft geen hart. Bij u gloeit daar de batterij en drijft

een asje een tandwiel aan. En het is daardoor dat u zwaait.

En u komt uit een kartonnen doos. Ik heb ze wel zien staan.

U bent van binnen leeg, toch dicht ik u een leven toe. 

Uw gezwaai verdrijft de grauwe ochtendsluier

en verwelkomt de zonsopgang.

U heeft een duidelijke plaats en een verleden.

Uw blik blijft onpeilbaar, toch weet ik hem op mij gericht.
 

Er is geen leven na dit leven

Er is er geen leven na dit leven.

Net zo min als er weer een voorafje is na het toetje,

of weer een toetje na het dessert.

Of weer een likeur, voel 'm branden.

Nee, na het toetje komt de rekening -

en die moet betaald. En dan wacht de jas

bij de garderobe, en het donker buiten.

Pepermuntje mee als afscheid.

Hier werkt de hoogte van de fooi niet meer.

Het is over, het is voorbij. Het is niet te verteren. 

Het is zinloos door te rennen na de finish in het stadion.

De stopwatch wordt ingedrukt, de tijd wordt stil gezet.

het stadion is leeg, er is geen publiek meer, geen gejuich.

Er is geen nabeschouwing, er zijn geen

herhalingen - er is hoogstens blessuretijd. 

Er bestaat niet zoiets als een comeback.

De mus die je daar op het dak ziet zitten,

die valt dood in de volgende regel, let maar op.

PATS - daar ging je mus, het was zijn lot,

het was klassiek, het was voorspeld.

Er is geen leven na dit leven.

Er klonk een viool door de nacht

Er verbleef een vreemde gast in het hotel.

Hij schuwde elk contact, sloot zijn deur,

ging de wereld uit de weg.

Hij dronk alleen maar wijn

en at alleen maar bittergarnituur.

 

Hij sliep terwijl het dag was

en zijn nacht was zijn dag.

Het was een flamboyant figuur,

hij was waarschijnlijk muzikant,

en hij was ook niet van hier. 

's Nachts was hij voortdurend aan de telefoon.

Je hoorde zijn gepraat de hele tijd.

Hij zei dat er een vrouw onder zijn douche stond,

en dat er een vrouw in zijn bed lag.

Maar er was geen vrouw: hij was alleen.

Hij was daar alleen met zijn viool.

Er was geen vrouw, het missen:

dat was de gevoelige snaar.

Hij wilde niet naar buiten

hij wilde niet vertrekken.

De wijnglazen lagen in scherven

tussen de restjes van het

bittergarnituur in de hoek geveegd.

En zijn deur die bleef op slot.

En daar klonk 's nachts weer die viool door het hotel,

de klanken kringelden door de gangen,

van de torenkamer tot het souterrain.

De viool sprak van liefde en verlaten, spijt, het oud verhaal,

en iedereen hoorde de weeklaag helemaal. 

Zijn vertrek kwam door platte pet en harde hand tot stand.

Hij werd samen met zijn viool buiten de stad gezet.

Maar nog jaren nadien kon men bij oostenwind

nog die viool horen klinken door de nacht.
 

Dichtende nachtportier zoekt werk - 32 uur

De nieuwe Horeca CAO bepaalt dat een nachtportier per week maar 19 uur mag werken. En ik werkte de afgelopen jaren 32 uur per week in de nacht. In Zutphen, in het IJsselhotel, in Zwolle, in Nunspeet en in Hotel Gilde in Deventer. Met plezier, want, al zeg ik het zelf, ik ben een goede nachtportier. En daarom is het jammer. Want hoe leuk nachtportieren ook is (je blust 'ns een brandje, je betrapt een insluiper, je verwisselt een bierfust, je ontmoet allerlei artiesten, je sust ruzies, je spreekt mensen van Kazachstan tot Zuid-Afrika, je feliciteert een vers bruidspaar, je dweilt de gangen, doet de afwas en verzorgt het ontbijt - en je ziet de zon opkomen) 19 uur per week levert te weinig salaris op.

 

Daarom zoek ik op termijn een andere baan. In de buurt van Deventer zou leuk zijn maar hoeft niet. 's Nachts mag, maar overdag werken is misschien ook wel weer 'ns leuk. En ook wel gezonder. Ik heb ervaring in, en affiniteit met, de gezondheidszorg (ouderen, psychiatrie, mensen met een verstandelijke beperking). En schrijven: columns, reportages, redactiewerk en interviewen blijft natuurlijk altijd leuk.

Meer weten? Geïnteresseerd in mijn cv,
of een interessante vacature tippen?

Mail me, ik stel dat erg op prijs:  a.m.van.hunenstijn@planet.nl 

 

                                                Bedankt 

                                     Michiel van Hunenstijn