Dat kun je soms zo hebben, soms overkomt het je. Je bent ergens geweest, een kunstwandelroute, in dit geval: A deeper Shade of Soul, de h3h biënnale in Oosterhout, ook nog wel een bijzondere: eentje die loopt door drie kloosters, en dat je je aantekenboekje paraat houdt, want hoe vaak kom je nou in een klooster? En hoe vaak zag ik nou nonnen in het echt, van dichtbij? En ook de ruimtes tussen de kunstwerken en tussen de kloosters blijken interessant, je schrijft en eenmaal thuis blijk je 9 kantjes vol gekriebeld te hebben. Maar dat je dan toch denkt:, nee, hier zit geen stukje in, niet vandaag, niet hier over. En waar ligt dat dan aan? Aan de 19 kunstwerken die hier in Oosterhout opgesteld waren? Nee, want eigenlijk zagen we geen saaie of matige kunst. Ook niet aan de locaties of de route, want die was best interessant, immers: wanneer bezoek ik nou een klooster, als protestant? Lag het aan het weer misschien? Nee, want het was een zonnige dag in Oosterhout. Lag het misschien aan het publiek: op leeftijd, zichtbaar afkomstig uit de gegoede klasse, wit, grijs, kaal? (De enige twee mensen van kleur die ik hier zag, werkten in de bediening). Of lag het gewoon aan mij vandaag?
Hoe dan ook, ik had ineens geen enkele behoefte meer om al die 19 kunstwerken te bespreken. En dat is eigenlijk wel jammer, want bij de Zandloper van Inge van Genuchten, had ik best een tijdje stil willen staan. Net als bij de vier dames die met naald en draad kleding aan het herstellen waren, en zo een onderdeel werden van het kunstwerk van Browen Jones.
Maar alles viel eigenlijk in het niet bij de tekeningen en schilderijen van Ceija Stojka die daar te zien zijn.
Terwijl ik dit type, ligt voor mij het boek dat ik daar kocht: Ceija Sojka, (1933-2013) SOGAR DEN TOD HAT ANGST VOR AUSCHWITZ. Een boek met 450 pagina’s met indringende en aangrijpende pentekeningen en schilderijen. Heel direct op papier en karton gezet, merendeel zwart wit, rauw, hard.
Ceija Stojka overleefde als Romameisje drie concentratiekampen: Auschwitz-Birkenau, Ravensbruck en Bergen-Belsen. De tekeningen in dit boek zijn dus haar ervaringen, haar geschiedenis. En daar viel mijn pen bij stil.