donderdag 7 augustus 2025

Reis naar het einde van de Deventer Boekenmarkt (in elf verzen)

 


1        
En was plots een boek aan je verschenen
Als in een visioen met een duiding
Je zocht gejaagd naar titel en auteur
Maar mist en licht ontnamen je het zicht.

Was dit een boodschap, en gericht aan jou?
De mist en het licht waren weg, het boek ook.
Je vroeg je af wat de bedoeling was
Moest jij nou op zoek naar de bedoeling, 

dus dat boek, of was dat boek op zoek naar jou?
Je dronk een fles en deed je ogen dicht:
Je zag een kast waarin een boek ontbrak
Er daalde een urgentie in je neer.
 

2
Je knipte je computer aan en zocht
Online naar het boek uit je visioen
Wat je daar wel niet allemaal tegenkwam
Was alles, behalve dat wat je zocht. 

Wat zou toch de inhoud zijn van dat boek?
En zou je daar dan ook iets mee moeten?
Zou je leven niet compleet zijn zonder?
De kwestie werd op de spits gedreven 

Je voelde je benauwd, je moest eruit
Je zocht snel je reisspullen bij elkaar:
Maar waar in de wereld vond je dat boek?
Je smeerde alvast brood voor onderweg.

3
Er was een plek waar boeken samen kwamen
Eens per jaar, aan de kades van een stad
Aan een rivier. Je boekte een hotel
Waar Komrij, Wigman, Zwagerman en Brands

hadden overnacht. De nacht van je leven,
dacht je, dus kon je de slaap niet vatten
de Nachtportier wees je naar de kramen
staketsels nog, niet door zeilen bedekt

De kades leeg, een late kroegloper
Probeert een goed gesprek bij zonsopgang
Daar zijn de busjes van de antiquairs
En daar de dozen, Dole, Chiquita

 4
Waarin de handelswaar, de boekenrij
Uitgepakt onafzienbaar, kilometers
Fundgrube, bestimmt,
maar waar te zoeken?
Je kocht een gidsje met een plattegrond
 
De kramen hebben nummers en thema’s
Er is een alfabet, heel handig maar
Jij weet titel noch auteur of uitgever.
Je sluit je maar bij de bezoekers aan
 
Zij hebben lijsten, zijn op zoek naar reeksen
Er wordt gezocht, gekocht en afgestreept
Steeds minder te gaan, de tassen raken vol
Je schuifelt mee, zet je ellebogen uit
.
 

5
Maar was er al over het weer gepraat?
De vijanden van het boek zijn: water,
Vuur, censuur en ook het zilvervisje.
Vandaag viel er geen water uit de lucht.

Er was handelsgeest: alles voor de helft
Zeldzaam, uniek, gesigneerd, alleen vandaag,
Alles tien euro, tenzij lager geprijsd.
Men bood, men dong af en men ging akkoord.

Je keek om je heen: je zag lezers links
Op de stoep, lezers rechts op het muurtje
Verdiept in de aanschaf, verdiept in de vondst
Maar in jouw handen was er alleen gemis.

6
Je liep langs de kramen en raakte bedwelmd:
Die boeken, strips, hier liep je door je jeugd
En dit boek kreeg je ooit van je ouders
Je sloeg het open, je kon de tekst dromen.

Wakker werd je door de geur van wafel.
Warmgebakken met aardbeien en room
Ook was er koffie, ook was er bier
Boeken lieten zich goed combineren.

Je liet je blik over de IJssel dwalen
Nadat je het gedicht op het servet las.
Je luisterde naar de rolkoffertjes
met boeken, en je hoorde je gemis.

 7
Op het plein bevond zich een la
byrint
Ga erin, ried men je, daar vindt u vast
Uw boek. Het labyrint heeft geen uitgang
Je  dwaalt oneindig rond in deze ellips.

Zonder je boek verlaat je ook dit plein
En voeg je je weer in de mensenstroom.
De route ging nu naar een ander plein
Waar schrijvers wachten op hun publiek

De volgende stop was de kraam met de Ramsj
Het lot, de zwarte stip aan de horizon
O god, dan liever nog de Worstenwalm
En de jankende kinderen daarnaast.
 

8
Over janken gesproken. Die schrijver
Van gisteren, die brak in dat interview?
Man – maar hij herpakte zich wel heel erg goed.
Maar al met al had jij nog niet dat boek.

Op de markt zigzagde de mensenstroom
En ook ging men heen en weer, men botste.
Je dacht aan Van Beek, van Robert Anker
Van Goede manieren (je miste hem) 

Zoals hij door een episodisch gedicht
Kon gaan, dat wenste jij ook voor jezelf.
Dat gemak, die souplesse, maar evengoed
Had jij je boek uit je visioen nog niet.

9
Je zocht, keek bladerde, voelde en snoof:
Dit boek was echt van een roker geweest
En dit boek had jaren kelder gehad.
En als je afging op de opdracht

Voorin, met datum en plaats genoteerd
Was hier een vriendschap voorgoed gesneuveld
Voor iedereen te kijk, gênant, eerste druk
Dat wel, dus toch nog aardig aan de prijs.

En deze, gesigneerd, maar wat zegt dat?
Je keek ‘ns om je heen en zag wat rare
Kwanten. Ver van mode afgedreven.
Rare hoedjes, rare jassen, alles raar.

10
En je vroeg je af: ben ik een van hen?
Alles voor de helft’ stond er op een bord.
En je schudde je muizenissen van je af
Focus’ dacht je, lokaliseer het boek

Dat daar op je wacht, dat je daar verwacht
Opgelucht dacht je, nu ik toch hier ben
Laat ik dan wat favorieten kopen,
Een Henkes een Bindervoet, Lucebert.

Je kocht nog een Fries en een Rus erbij.
Het eind van de Markt was bijna nabij.
Wat zag je daar, je tuurde, wat zag je?
De klok sloeg vijf, je had nog amper tijd.

11
Je zag de omslag, je voelde een rilling
Dit was ‘m, aan het visioen gelijk.
Het boek waar je naar op zoek was, of was
Het omgekeerd? Vandaag kon alles hier.

Je griste het boek van de kraam, betaalde
Veel te ruim, ademde zwaar, en sloeg het
boek open: de pagina was wit, alles was
wit. Het boek was een dummy, onbedrukt. 

Je queeste kwam je ineens belachelijk voor
Waar had je al die moeite nou voor gedaan?
Dat boek, met al die lege bladzijden
Plots wist je het: je pakte je pen en schreef.

 

zaterdag 2 augustus 2025

Bij de 1000ste blogpost

 


In 2012 begon ik met een blog, dit blog. Ik plaatste daarop poëzie en soms onzin - er is een overlap tussen die twee- (zoals gisteren die foto van die Picnic meneer in de regen met zijn Jumbo tas).

Ik wist toen ik begon niet hoelang ik er mee door zou gaan. Maar afgelopen week plaatste ik mijn duizendste blogspost. Duizend. Ik keek er van op. Wat dat veel eigenlijk? En hoe lang bestaan blogs gemiddeld eigenlijk, is een duizendste post een uitzonderlijk iets? Ik vroeg het ChatGPT

Ik kreeg dit antwoord:

De gemiddelde levensduur van een blog kan sterk variëren, afhankelijk van verschillende factoren zoals het onderwerp, de inhoud, de betrokkenheid van het publiek en de strategie achter het bloggen. Over het algemeen geldt echter het volgende:

  1. Actieve levensduur: De meeste blogs zijn in de eerste 1-2 jaar actief. Gedurende deze tijd wordt er regelmatig nieuwe content gepost en kan de blog groeien in termen van bezoekers en volgers.
  2. Inactiviteit: Na ongeveer 1-2 jaar kan de frequentie van het posten verminderen, vooral als de blog geen significante inkomsten genereert of als de maker de motivatie verliest. Veel blogs stoppen uiteindelijk door gebrek aan tijd of interesse.
  3. Langdurige levensduur: Er zijn echter blogs die jaren of zelfs decennia kunnen blijven bestaan, vooral als ze evergreen (tijdloze) content bieden die altijd relevant blijft, zoals educatieve artikelen, gidsen of niche-inhoud die weinig concurrentie heeft.

In de kern hangt de levensduur af van de motivatie van de blogger, de kwaliteit van de inhoud, en hoe goed de blog zich weet aan te passen aan veranderingen in zoekmachine-algoritmes en trends.

De meeste blogs halen dus de drie jaar niet. Dan ben ik met mijn 13 jaar bloggen kennelijk al een veteraan. Op naar de 2000 blogpostjes.

Proost!

vrijdag 1 augustus 2025

De Picnicman staat in de regen

 


De Picnicman staat bij zijn Picnic wagen
met in zijn hand een gele Jumbo tas.
Hij staat in de regen in zijn rode Dirk jas.

 

zaterdag 26 juli 2025

Tot Slot

 


Op internet had ik een Geheimtip gezien:
Er was een verlaten en vervallen oord
Op de rotsen pronkte ooit een wit paleis
dat een vroegtijdig graf kreeg door dynamiet

Mijn interesse was gewekt, in gedachten
Dwaalde ik door gangen, torens en salons
Maar ik zag liggende pilaren en puin
De bomen overwoekerden de ruïne

Graffiti, blikjes en wietzakjes zijn daar
waar eens de adel en de keizer vertoefden
hier was het biljart, daar de bibliotheek
maar daar kwam het lot en hier was het slot.

 

 

zaterdag 19 juli 2025

Ceija Stojka op de h3h biënnale


Dat kun je soms zo hebben, soms overkomt het je. Je bent ergens geweest, een kunstwandelroute, in dit geval: A deeper Shade of Soul, de h3h biënnale in Oosterhout, ook nog wel een bijzondere: eentje die loopt door drie kloosters, en dat je je aantekenboekje paraat houdt, want hoe vaak kom je nou in een klooster?  En hoe vaak zag ik nou nonnen in het echt, van dichtbij? En ook de ruimtes tussen de kunstwerken en tussen de kloosters blijken interessant, je schrijft en eenmaal thuis blijk je 9 kantjes vol gekriebeld te hebben. Maar dat je dan toch denkt:, nee, hier zit geen stukje in, niet vandaag, niet hier over. En waar ligt dat dan aan? Aan de 19 kunstwerken die hier in Oosterhout opgesteld waren? Nee, want eigenlijk zagen we geen saaie of matige kunst. Ook niet aan de locaties of de route, want die was best interessant, immers: wanneer bezoek ik nou een klooster, als protestant? Lag het aan het weer misschien? Nee, want het was een zonnige dag in Oosterhout. Lag het misschien aan het publiek: op leeftijd, zichtbaar afkomstig uit de gegoede klasse, wit, grijs, kaal? (De enige twee mensen van kleur die ik hier zag, werkten in de bediening). Of lag het gewoon aan mij vandaag?

Hoe dan ook, ik had ineens geen enkele behoefte meer om al die 19 kunstwerken te bespreken. En dat is eigenlijk wel jammer, want bij de Zandloper van Inge van Genuchten, had ik best een tijdje stil willen staan. Net als bij de vier dames die met naald en draad kleding aan het herstellen waren, en zo een onderdeel werden van het kunstwerk van Browen Jones.

Maar alles viel eigenlijk in het niet bij de tekeningen en schilderijen van Ceija Stojka die daar te zien zijn.

Terwijl ik dit type, ligt voor mij het boek dat ik daar kocht: Ceija Sojka, (1933-2013) SOGAR DEN TOD HAT ANGST VOR AUSCHWITZ. Een boek met 450 pagina’s met indringende en aangrijpende pentekeningen en schilderijen. Heel direct op papier en karton gezet, merendeel zwart wit, rauw, hard.

Ceija Stojka overleefde als Romameisje drie concentratiekampen: Auschwitz-Birkenau, Ravensbruck en Bergen-Belsen. De tekeningen in dit boek zijn dus haar ervaringen, haar geschiedenis. En daar viel mijn pen bij stil.

  

 

dinsdag 15 juli 2025

Afscheid van Wildwood Camping Rügen

 

Dag, nachtelijke hoester
Dag wippers op het luchtmatras, in een tent iets verderop
Dag gat in weg
Dag kwalletjes op het strand
Dag gevonden portemonnee met daarin onder meer de ID-kaart, pinpas creditcard van Poolse meneer die niet de minste dankbaarheid daarvoor toonde
Dag feestballon gevonden in het bos
Dag verlaten en vervallen Freizeit resort
Dag restaurant dat volgereserveerd is
Dag Italiaans restaurant met snauwerige chef
Dag hip zelfbedieningswinkeltje op de camping
Dag dames met de fietshelm op, op het strand
Dag nieuwsgierige haas die dagelijks een kijkje kwam nemen
Dag leuk nieuw boek van Detlev van Heest
Dag maaier op de akker
Dag gat in de weg, op de terugweg
Dag graankathedraal
Dag overstekende ree
Dag mollen, vos, adder, hert en kraanvogel in het koren.
Dag muggen, en niet bedankt voor de steken. 
Dag wier waarmee ik mijn naam op het strand schreef
Dag vuurtorenlichtjes

 

Ja, tros, los, wat is het nou?