Hij had geen rekening
gehouden met het daarna.
Wat een onzin ook, hij zat
hier en nu achter het stuur
van zijn Audi Q7, wie deed
hem wat? Hij had niet
aan het daarna gedacht maar direct
de motor
laten grommen, laten loeien,
de banden laten
piepen en gas gegeven, veel gas, in 1 keer, nu.
Hij leefde niet gister en ook
niet morgen maar
hij leefde nu, nu deed hij
wat hij wilde, voor
spijt geen tijd, dit was zijn
moment, dit was het nu.
Hij keek door de voorruit de
nacht in. Verderop
zag hij ze staan, bij dat terras.
Hij gaf voluit gas.
Hij zag de paniek in hun ogen, hoorde
het geluid
van gebroken glas en schurend
metaal
hij hoorde gekerm,
geschreeuw, zag bloed.
Dat voelde goed. Hij zat
helemaal in zijn moment.
Alles was plat, gebroken en
versplinterd nu.
Hij hoorde alleen de stilte
van de nacht
en het gekerm en geschreeuw
van hen daarin.
Dit was het nu, dit was van
hem, Dit was zijn
auto, zijn daad, dit was zijn
moment. Hij stapte
uit, sloeg de hoek om – en liep
het daarna
tegemoet, onontkoombaar
wachtte het op hem.
