De
drankmannen in het park, ze staan er altijd,
de
vijf zit altijd in de klok. Als het regent schuilen
ze
samen bij de rododendron en conifeer.
In
de herfst omhult de mist hen langzaam,
de
contouren vager, de stemmen gedempt
De
groep leek wel gegroeid zag ik,
toch
wel een man of vijf erbij, strak van de ellende.
Pijnlijk,
dacht ik nog, triest.
De
dag erna zag ik dat de groendienst
daar
vijf coniferen had geplant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten